بنا به روایات دینی همسرداری یکی از امور بسیار حسنه و نیکو می‌باشد، به نحوی که هر یک از زوجین با برخوردی پسندیده، ثوابی عظیم را برای خود ثبت می‌نمایند.

در باب برخوردِ نیکوی همسران با یکدیگر نقل شده است: روزی مردی خدمت حضرت محمد (ص) رسید و عرض کرد: یا رسول الله؛ من همسری دارم که چون وارد منزل می‌شوم، به استقبال من می‌آید و چون خارج می‌شوم مرا بدرقه می‌کند و چون مرا اندوهگین می‌بیند به من می‌گوید: اندوه تو برای چیست؟ اگر برای رزق و روزی اندوه پیدا کرده ای؛ بدان که خداوند ضمانت روزی تو را کرده است و اگر برای آخرت خود توشه ای برنداشته ای و اندوهناکی، پس خداوند اندوه تو را زیاد کند (چرا که این اندوه سزاوار توست به دلیل کوتاهی در بجا آوردن دستورات الهی).

رسول خدا (ص) چون این سخنان را شنیدند فرمودند: همانا این زن از عمّال و کارپردازان خداوند است و [با این اعمال خود] نصف پاداش شهید را داراست.

منابع:
1- شیخ صدوق. من لایحضره الفقیه، ج3:389.
2- حسینی بهارانچی. آیین همسرداری و آداب زندگی در اسلام: 132.