چند ماه پيش در اردکان که اين همه دم از فرهنگ و تمدنش ميزنيم ، در يکي از مدارس چند دانش آموز کاملا بي گناه به جرم اينکه بدون هماهنگي مسئولين مدرسه در مراسم استقبال از يک مسئول مملکتي اشان شرکت کرده بودند مورد ضرب و شتم ( ولو مختصر) قرار گرفتند ... يادتان هست ؟ آن روز اين نوجوانان اردکان را کسي انسان هم حساب نکرد ، هيچ کس با آنها تماس نگرفت که حالشان را بپرسد ، هيچ کس برايشان وکيل نگرفت ، کسي برايشان قول مساعدت نداد ، ... و کسي برايشان تره هم خرد نکرد ، تنها عده اي از آنها که از آبرو ريزي اين ماجرا به وحشت افتاده بودند ، سراغ خانواده ها و خود بچه ها رفتند و آنها را با تهديد و تطميع آنچنان سرکوب کردند که حاضر شدند تنبيه شدنشان را دم نزده و کاملا انکار کنند... و تمامي اسناد و مدارک و شواهد موجود به صورت کاملا سازمان يافته اي معدوم شد و به دست فراموشي سپرده شد...
سوال اينجاست ، آيا اين نوجوان انسان نبودند؟ که به دليل عقده هاي سياسي عده اي از مسئولين دبيرستانشان مورد تنبيه و هتک حرمت قرار گرفتند؟
آيا روح ظريفشان از اين ماجرا آزرده نگشت ؟
متوليان رسانه ها و وبلاگها و مسئولين و روابط عمومي ها و ... به کجا چنين شتابان مي روند... اين چه شهري است که اينور بومش زمستون و آنورش تابستون است ....
حالا که يکي آنهم يک نفر آنهم به دست رئيسش و خدا ميداند به چه دليل مورد ضرب و شتم قرار گرفته زمين و زمان را دارند به هم مي بافند ...
يادمان باشد ... در اگر در جايي فرياد مظلومي شنيديم و گوش کري داديم ، از ما بازخواست خواهد شد...
بنازم به اين تعيض ... بنازم به اين تفاوت در اخبار و رسانه ها...
رسالت رسانه ها فقط براي اصحاب زر و زور و اصحاب نفوذ است ...