«رزق را دارای چهار نوع برشمرده اند : رزق مضمون، رزق مقسوم، رزق مملوک، رزق موعود».
رزق مقسوم : رزقی است که در ازل تقسیم شده و در لوح محفوظ نوشته شده است .
رزق مملوک : رزقی است که در ملکیت شخص در آمده است.
رزق موعود: رزق خاصی است که خداوند، صالحان و عابدان را به آن وعده داده است.
رزق مضمون : خوردنی و نوشیدنی است که به اندازه مورد نیازانسان ازطرف خداوند ضمانت شده است .
در تقسیم بندی دیگری، می توان رزق را دو نوع ظاهری و باطنی یا به عبارتی مادی و معنوی تقسیم کرد:
رزق مادی : مانند خوردنی‌ها و پوشیدنی ها.
رزق معنوی : مانند علوم و معارف ، نبوت و ...
بسیاری از دانشمندان اسلامی فرمودند که در آیات الهی و احادیث پیشوایان، واژه ی رزق به معنای رزق حلال است،‌ به این معنا وقتی خداوند در آیه‌ای می فرماید: «مؤمنان کسانی هستند که: ینفقون مما رزقناهم؛ از آن چه به ایشان روزی کردیم انفاق می کنند»، یعنی از روزی حلال خویش به دیگران می‌دهند.
از دیدگاه حضرت علی (ع) روزی بر 2 قسم است: «آن که تو را می‌خواهد و آن که تو او را می‌جویی. کسی که دنیا را می خواهد، مرگ نیز او را می طلبد تا از دنیا بیرونش کند وکسی که آخرت خواهد، دنیا را می طلبد تا روزی او را به تمام بپردازد.( محمد دشتی، نهج البلاغه، حکمت 431)
رزق در قرآن کریم:
واژه‌ی رزق در قرآن نیز مورد استفاده قرار گرفته است  مثل:
«و لا تمدن عینیک الی ما متعنا به ی ازواجاً منهم زهره الحیوه الدنیا لنفتنهم فیه و رزق ربک خیرٌ وأبقی».(سوره ی طه، آیه 131)
هرگز چشم خود را به نعمت‌های مادی که به گروه‌هایی از آنان داده ایم، میفکن که این‌ها شکوفه‌های زندگی دنیا است و برای این است که آنان را بیازمائیم و روزی پروردگارت بهتر و پایدارتر است.
«و لو بسط الله الرزق لعباده لبغوا فی الارض و لکن ینزل بقدر ما یشاء انه بعباده‌ی خبیرٌ بصیر».(سوره ی شوری، آیه ی 27)
اگر خداوند روزی را برای همه بندگانش گسترش دهد، آنان در زمین طغیان می کنند، از این رو به مقداری که می خواهد نازل می کند، او نسبت به بندگانش آگاه و بینا است.