غروب روز پنجشنبه ، 15 رجب المرجب ، 25 اردیبهشت ماه ، همزمان با پایان یافتن بزرگترین رویداد فرهنگی و مذهبی در شهرمان ، خانواده های معتکفین که پس از 3 روز دوری از فرزند ، همسر ، پدر یا مادرشان ، برای استقبال از معتکفین به دم در مساجد محل اعتکاف آمده بودند ، صحنه هایی به یادماندنی و غرور آفرینی آفریدند...

یکی با دسته گل آمده بود ، یکی با نقل و شیرینی ، یکی اشک می ریخت و یکی بی تابی می کرد برای دیدن آن کس که منتظرش بود.

فقط 3 روز گذشته بود ... این همه بی تابی و چشم انتظاری و امید برای دیداری مجدد زیبا و دوست داشتنی بود.

معتکفینی که 3 روز میهمان واقعی خدا بودند ، در محضر خدای خود عبادت کردند ، روزه و نماز و قرائت ادعیه و قرآن کریم در لحظه لحظه ی اعتکاف ، حتی خواب و استراحت در خانه خدا ، همه اش برایشان توشه ای شده بود نورانی ، مناجات های شبانه ، اشک ها و گریه ها و ناله ها ، توبه و انابه و درد دل با خدا و دست آخر برنامه وداعیه اعتکاف که اعمال ام داوود است و حدود 6  ساعت قرائت قرآن و دعا و مناجات ...

معتکفینی که دلشان نمی آمد خانه خدا و این مامن دوست داشتنی را ترک کنند ، ولی چشمانی منتظر ، شوق دیدار آنها را داشت...

پدری که دختر خود را در آغوش می کشید و با اشک می گفت : دخترم برای بابایت دعا کرد...

مادری که فرزندش را می بوسید و اشکهایش با اشکهای فرزندش در هم می آمیخت ...

و همسرانی که با نگاهی آسمانی تحقق آرزوهای معنوی خود را طلب می کردند... دست در دستان هم  با توشه ای معنوی که از این عبادت بزرگ کسب کرده بودند برای ادامه مسیر زندگی الهیشان گامی جدید برمی داشتند...

پدری که پیشانی پسر جوان خود را می بوسید ، لحظه ای دیدنی و به یادماندی آفرید...

و مادری که پسر نوجوان خود را در آغوش کشیده بود و گریه امانش نمی داد که بگوید : پسرم قبول باشد... پسرم برای خواهرت دعا کردی؟

در ایام البیض ماه رجب المرجب ، مسجد کوشکنو اردکان پذیرای قریب به 500 نفر خواهر معتکف ، مسجد جامع اردکان پذیرای قریب به 250 نفر برادر معتکف و 13 مسجد از مساجد جامع روستاها و شهرهای عقدا و احمد آباد نیز پذیرای قریب به 400 معتکف بودند.

اعتکاف با همه زیبایی ها و معنویاتش به پایان رسید و انشاء الله این فرصت عظیم برای هر یک از همشهریانمان در سالهای آتی پیش آید و اعتکاف را تجربه نمایند...