آسوشیتدپرس در گزارشی فهرست موارد اختلاف بین ایران و آمریکا را منتشر کرد.

غنی سازی اورانیوم
دوطرف توافق کرده اند که ایران باید «غنی سازی را با محدودیت های عملی و اقدامات شفاف» دنبال کند تا نسبت به صلح آمیز بودن برنامه هسته ای اطمینان خاطر حاصل شود. ایران نیز نباید هرگز به سطح غنی سازی که نیازمند 19هزار سانتریفیوژ است باز گردد، چیزی که در نظر ایالات متحده آمریکا غیرقابل قبول است. درحال حاضر ایران در حدود 20هزار سانتریفیوژ در اختیار دارد که نیمی از آنها مشغول به کار هستند و آماده کاهش تا 7000هزار سانتیریفیوژ هستند. واشنگتن نیز درحالیکه پیش از این خواهان فعالیت تنها 2هزار سانتریفیوژ بود اکنون فعالیت 4هزار ماشین را پذیرفته است.

فوردو و اراک
آمریکا و متحدانش خواهان توقف به کار یا تغییر نوع فعالیت های سایت فوردو هستند. در مقابل اما ایران خواهان نگه داری فعالیت سانتریفیوژهای فوردوست حتی اگر در آنجا غنی سازی صورت نگیرد. این درخواستی است که آمریکا آن را رد می کند.

در سایت اراک نیز آمریکا به دنبال فعالیت نوع جدیدی از رآکتور است که تنها قادر به تولید مقادیر جزئی پلوتونیوم است. اما طرف ایرانی به دنبال مهندسی مجدد رآکتورها برای تولید پلوتونیوم کمتر است که این فرایند بازگشت پذیر است.

مدت زمان موافقت نامه
واشنگتن که پیش از این خواهان محدودیت های حداقل 20 ساله بود اکنون به محدودیت های 10 تا 15 ساله رسیده است. اما ایران خواهان اعمال محدودیت هایی کمتر از 10سال است.

تحریم ها
ایران خواهان لغو فوری تحریم های آمریکا، اتحادیه اروپا و تحریم های سازمان ملل است اما بعید به نظر می رسد که برخی تحریم ها تا زمانی که اطمینان لازم نسبت به اجرای توافق به دست آید، برداشته شوند.

آمریکا و متحدانش تاکید کرده اند در صورت عدم اجرای توافق تحریم ها برگشت پذیرخواهند بود.

فعالیت مشکوک هسته ای
ایران هرگونه تمایل به داشتن سلاح هسته ای یا فعالیت در این زمینه را تکذیب می کند و برای اثبات این موضوع متعهد به همکاری با آژانس اتمی سازمان ملل شده است.

درحالیکه تحقیقات جدا از مذاکرات انجام می شود، آمریکا معتقد است مذاکرات تنها در صورتی بسته خواهد شد که آژانس از نتایج به دست آمده راضی باشد.