مهر 1388 - اردکان

اثبات کذب بودن ادعاهای اخیر دبیرکل حزب اعتماد ملی و افشای پشت‌پرده آن‌ها هم باعث نشد که مهدی کروبی دست از سوژه‌سازی برای رسانه‌ها بردارد و از نامه‌نگاری‌های خبرساز منصرف شود.

کروبی روز گذشته هم قلم جنجال‌برانگیزش را برداشت اما این بار نیز مخاطبی جز هاشمی رفسنجانی پیدا نکرد که به او نامه بنویسد.

البته جنس نوشته‌های او در نامه‌ای که به رئیس مجمع تشخیص نوشته با نامه‌های پیشین متفاوت است.

نفر چهارم انتخابات ریاست جمهوری دهم در این نامه از اجلاسیه اخیر مجلس خبرگان رهبری انتقاد کرده و از مطرح نشدن مسائل مورد نظر خود در آن ناراضی است: "آنچه در این مجلس باید مطرح می‌شد، مطرح نشد و آنچه باید توسط اعضای آن مجلس مورد کنکاش قرار می‌گرفت، مورد کنکاش قرار نگرفت."

به گفته کروبی "ماحصل این اجلاس صرفاً چند سخنرانی و صدور بیانیه‌یی بود که بدون برگزاری اجلاس و جمع شدن اعضا هم می‌شد آن را انجام داد."

آنچنان که کروبی در نامه خود عنوان کرده، او انتظار داشته است که اعضای مجلس خبرگان همانند او و دوستانش، در قبال مسائل موجود رفتار و موضع‌گیری کنند.

البته روی سخن کروبی در این باره با هاشمی رفسنجانی است : "اجلاس خبرگان برگزار می‌شود و شما نه سخنی در انتقاد از شرایط حاکم بر کشور بر زبان می‌آورید و نه انتقادی را بنا به وظیفه خود منتقل می‌کنید."

با توجه به رفتارهای متفاوت شیخ در ماه‌های اخیر، شاید تا اینجای نامه او چندان عجیب نباشد اما جملات توهین‌آمیز او درباره اعضای مجلس خبرگان، گام جدیدی در مواضع او محسوب می‌شود.

کروبی که خود در سال 1377 با ناکامی در آزمون علمی مجلس خبرگان، از ورود به آن بازماند، در ادامه، حلقه دیگری بر "زنجیر اهانت"‌های اخیر به مسئولان نظام افزود و طی آن مجلس خبرگان را "نهادی بی‌اثر" خواند: "در یک کلام مجلس خبرگان که ممتاز ترین نهاد نظارتى در نظام جمهورى اسلامى باید باشد به نهادى بى اثر تبدیل شد."

او حتی پا را از این فراتر گذاشته و در سخنانی از جنس اهانت‌های اخیر شیخ یوسف صانعی به مراجع تقلید، اعضای مجلس خبرگان رهبرى را به "فرار از مسائل موجود" و "سر زیر برف کردن" متهم کرده است: "گمان نمى کردم که در این اجلاس، خبرگان ملت، بحران مبتلا به کشور را فتنه بخوانند و چنین به امید پاک کردن صورت مسئله، سر خویش را زیر برف کنند."

دبیر کل حزب اعتماد ملی همچنین در بخش دیگری از این نامه‌، به نامه اولش خطاب به هاشمى رفسنجانى اشاره کرده و بدون بیان نتایج بررسی آن از سوی هیئت سه‌نفره، گفته است: "متاسفانه آن نامه اثرى در مسئولان نکرد و دیدید که بى‌توجهى و بى‌حرمتى به حقوق مردم، چه آتشى به خرمن اعتماد زد و چه آبرویى از نظام ما زایل کرد."

این نامه شیخ اصلاحات همانند نامه پیشین او به هاشمی رفسنجانی، تاکنون واکنشی از سوی او و دیگر اعضای مجلس خبرگان نداشته است.

اما کروبی در حالی مدعی شده، بی‌توجهی به نامه اول او آبروی نظام را زایل کرده که هم‌زمان با آنکه نامه خود را رسانه‌ای کرد، تمام اظهارات و اتهامات او علیه نظام با پوشش گسترده و هماهنگ رسانه‌های ضد ایرانی همراه و حتی به ادعای این رسانه‌ها سندی برای بی‌آبرویی نظام خوانده شد.

با این وجود رئیس قوه قضاییه با تشکیل هیئتی سه‌نفره، دستور بررسی دقیق ادعاهای او را با حضور خودش بررسی صادر کرد.

اگرچه گزارش نهایی این هیئت از کذب بودن ادعاهای کروبی حکایت داشت اما او به گزارش مستند آنان توجهی نکرد و در نامه‌ای که در رسانه‌های اپوزیسیون منتشر کرد، بار دیگر بر اتهامات خود علیه نظام تاکید ورزید.

گفتنی است، هیئت سه نفره قضایی در پایان گزارش خود از آیت‌الله لاریجانی خواسته بودند که بصورت عادلانه با کروبی برخورد قانونی شود اما با وجود موافقت رئیس قوه قضاییه با این درخواست، تاکنون کاری در این زمینه صورت نگرفته است.

دروغ، یکی از گناهان کبیره و از جمله رفتارهای منفور و زشت در فرهنگ ایرانی است. روایت شده است که مردی خدمت پیامبر (ص) رسید، عرض کرد نماز نمی خوانم و عمل منافی عفت انجام می دهم، دروغ هم می گویم! کدام را اول ترک گویم؟ پیامبر (ص) فرمودند: دروغ را...

دروغ آقای احمدی‌‌نژاد

برخی چهره‌های سیاسی و رسانه‌های مخالف دولت فعلی، آقای دکتر احمدی‌‌نژاد را به دروغگویی متهم می‌کنند. شاخص ترین این اتهامات را آقای موسوی در مناظره با ‌آقای کروبی بیان کرد. جایی که با ارایه اسنادی از بانک مرکزی، نرخ تورم را 25 درصد اعلام و تاکید کرد آقای احمدی‌نژاد با اعلام 15 درصدی نرخ تورم ، علنا و بی‌پروا دروغ گفته است.

شاید آقای موسوی در آن لحظه نمی‌دانست که دو تعریف و دو نوع محاسبه نرخ تورم وجود دارد: یکی میانگین نرخ تورم یکسال گذشته که در خرداد 88 این رقم 25 درصد بود و دیگری نرخ تورم نقطه به نقطه ( مقایسه سطح عمومی قیمتها در نقطه زمانی خاص با سطح عمومی قیمتها در همان نقطه زمانی خاص در سال گذشته) در پایان خرداد 88 این رقم 15 درصد بود. هر دو رقم، تعبیری از نرخ تورم را ارایه می‌دهند.

ادبیات و نوع سخن گفتن‌ آقای احمدی‌نژاد به گونه‌ای است که گاهی در بیان آنچه می‌خواهد تشریح کند، اغراق می‌کند. توصیف اغراق گونه از حالت مستمعین سخنرانی‌ ایشان در سازمان ملل برای آیه ا... جوادی آملی نمونه‌ای از این اغراق گویی‌ها است. آنجا که مدعی شد مستمعین حتی پلک نمی‌زدند. نمونه دیگر، اغراق رییس جمهور در بیان یکجانبه نگری غرب در مساله حقوق بشر طی سخنرانی در مراسم روز قدس امسال بود. آنجا که گفت : وقتی پای گربه در کشورهایی مثل ما که علیه سیاست های آنها هستند زیر ماشین شهرداری می رود قطعنامه حقوق بشر صادر می‌کنند...

طبعا منظور آقای احمدی‌نژاد از این جمله، توجه دادن مخاطب به رفتار دوگانه غرب در مساله حقوق بشر است نه اینکه غربی‌ها واقعا برای پای گربه‌ای قطعنامه صادر می‌کنند. همینطور وقتی ایشان می‌گویند در فلان کشورها از ما برنامه خواسته‌اند و یا اینکه وقتی می‌گویند فلان آقا مثل هلو می‌ماند. آدم می‌خواهد ایشان را بخورد، قاعدتا منظورشان واقعا خوردن یک آدم (!) نیست، بلکه با تشبیه و استعاره می‌خواهند منظورشان را به مخاطب خود انتقال دهند.

در فرهنگ ایرانی، این نوع اغراق گویی، معمولا دروغ تلقی نمی‌شود. مردم کوچه و بازار آنرا «خالی‌بندی» و اهل ادب و فرهیختگی ، آنرا «مبالغه» می‌نامند.

این قبیل سخنان و یا حتی بدتر از آن‌ها از آقای رئیس جمهور طی سالهای گذشته موارد دیگری هم وجود دارد که به همین موارد اکتفا می کنیم. البته مبالغه و اغراق گویی برای رییس جمهور کشورمان هرگز پسندیده نیست حتی اگر به قصد تشبیه و استعاره یا جلب توجه مخاطب و یا حتی ادخال سرور بیان شود، چه رسد به دروغ.

دروغ‌های آقای موسوی

میرحسین موسوی در بهار 88 پس از دو دهه عزلت و گوشه‌نشینی سیاسی ناگهان به شکلی پر سر و صدا در صحنه سیاست و رسانه‌های کشور ظاهر شد اما متاسفانه ایشان هم از دروغگویی دور نماند.

به عنوان نمونه آقای موسوی در سوم اردیبهشت ماه در پاسخ به دانشجوی مشهدی درباره علت غیبت 20 ساله‌اش گفت که رسانه ملی در این مدت به سراغ او نرفته است. جمله‌‌ای که همه خبرنگاران با سابقه صدا و سیما و غیر صدا و سیما می‌دانند که واقعیت ندارد. آقای موسوی همچنین در سخنرانی‌های انتخاباتی بطور مکرر از هزینه‌شدن 300 میلیارد دلار درآمد نفتی در دولت نهم خبر می‌داد که البته این رقم نیز مبالغه آمیز بود. علاوه بر این اگر بیان رقم 15 درصدی تورم توسط آقای احمدی‌نژاد دروغ باشد، همچنان که دلیل آن در ابتدای این نوشتار ارایه شد، بیان رقم 25 درصدی تورم هم توسط آقای موسوی هم دروغ بوده است. البته همچنان که ذکر آن رفت هیچ کدام از این دورقم دروغ تلقی نمی‌شود.

بهتر است این بیانات غیرواقعی آقای موسوی را از نوع احمدی‌نژادی آن یعنی اغراق گویی و مبالغه بدانیم. چرا که به هر حال باید به مسلمان با حسن ظن نگاه کرد.

اگر مبالغه‌های یاد شده آقای موسوی در جریان انتخابات، قابل گذشت باشد، دروغ بزرگ و فتنه‌آمیز ایشان در 22 خرداد 88 هرگز قابل گذشت نیست. آقای موسوی در روز 23 خرداد صریحا، مجریان و ناظران انتخابات 22 خرداد را به تقلبی بزرگ و فراگیر متهم کردند. این دروغ و اتهام بزرگ، لفظی و سهوی نبود، بلکه کتبی و موکد ابراز شد.

ایشان روز 23 خرداد نگفت شاید تقلب شده باشد،‌ نگفت آرا بازشماری شود شاید اشتباه شده باشد ... ایشان به شکل قطعی و صریح از شعبده‌بازی و صحنه‌آرایی سخن گفت و با عباراتی شدیدا تحریک کننده و هیجان برانگیز، طرفداران خود را به خیابان فراخوانده و شد آنچه نباید می‌شد ...

در اینکه بحران پس از انتخابات بد مدیریت شد و در جریان مقابله با معترضان، گاهی حدود قانونی زیر پا گذاشته شد، شکی نیست.

همه قانون شکنان و جنایتکاران باید عادلانه و قاطعانه محاکمه و مجازات شوند. اما نباید فراموش کرد که جرقه آشوبها و التهابات پس از انتخابات، از ادعای اثبات‌نشده آقای موسوی شروع شد. ادعایی بسیار بزرگ و فاجعه‌آمیز که آقای موسوی تاکنون هیچگاه حاضر نشده درباره جزئیات و دلایل ابراز آن به خبرنگاران توضیح دهد.