آمدن محسن رضایی و داوود دانش جعفری دو اقتصاد دان منتقد دولت برای ساخت یک دولت قوی که کشور را ازلبه پرتگاه نجات بدهد پیوندی است که می تواند حرف های زیادی را در بر داشته باشد. دانش جعفری که وزیر اقتصادی کابینه احمدی نژاد بود علت برکناری خود را افرادی خوانده بود که در ستاد انتخاباتی احمدی‌نژاد پست‌ها را میان خود تقسیم کرده بودند، اما ورود او به گروه 4 نفره گزینش تیم اقتصادی کابینه بازی آنها را برهم زده و لذا سیل گزارش‌های غیرواقعی علیه دانش جعفری به رئیس‌جمهور از همان آغاز وزارت وی شروع شده و سرانجام نیز کار خود را کرده بود.

دانش جعفری تجربه دولت احمدی نژاد و چگونگی انتصاب های آنان را دارد و می داند که تکرار این تجربه کشور را سریعتر به لبه پرتگاه مورد نظر رضایی می رساند .

تجربه تلخ تقسیم مدیریت های کلان در دولت نهم وی را به این فکر واداشته است که با مدیری مشورت پذیر همکاری نماید و با بصیرت حاصل از تجارب گذشته ساختار اقتصادی و مدیریتی موجود را کاملا تغییر دهد دانش جعفری در خاطرات ناگفته خود از دوران وزارت اظهارداشته بود:”یکبار قبل از معرفی من به مجلس، آقای دکتر احمدی‌نژاد به زبان آمد و گفت که مجبور شده است برای بکارگیری من بهای سنگینی را بپردازد! که وی نیز در جواب گفته بود من هم برای همکاری با شما بهای سنگینی را می‌پردازم اما رضایی با دانش جعفری کاملا آشناست چنانکه سابقه همکاری این دو در دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نیز وجود دارد. اگرچه دو گروه عمده مخالف دانش جعفری در زمان وزارتش در دولت نهم بودند (که به گفته خود او) دسته اول عده‌ای بودند که فکر می‌کردند با ورود وی جا برای آنها تنگ شده است و گروه دوم هم کسانی بودند که مخالف تفکر اقتصادی وی بودند.

اما اکنون رضایی که خود جنس مسائل اقتصادی را می شناسد با آگاهی کامل از محدوده فکری دانش جعفری دست به انتخاب وی زده است و از این طریق با اقدامی هوشمندانه گلوگاه های اقتصادی دولت را نیز خوب دریافته است و با تحلیل واقعی وضع اقتصاد کنونی به کمک تجربه عینی دانش جعفری پیش بینی می کند که در صورت تداوم وضع موجود کشور به لبه پرتگاه می رود. رضایی احمدی‌نژاد را تنها جوان پرکاری می داند ولی به جای اینکه وی را رقیب خود بداند بیکاری و فقر را رقیب می شمارد لذا می داند برای مقابله با این رقیب باید یک تیم اقتصادی قوی را برای آینده مهیا نماید. .