میرحسین موسوی پاشنهآشیل احمدینژاد را نشانه گرفت و با انتقاد از ورزش دولتی با منتقدان دولت همراه شد. میرحسین که بزرگترین چالش پیش رویش ترس از برقراری ارتباط با جوانان است اینگونه خود را همدل با جمعیتی بیش از 50 میلیون نفر در سراسر کشور کرد که سازمان ورزش را نماد ضعف در دولت اصولگرای نهم میدانند. این گفته را تحلیلگران سیاسی اولین گام از سوی میرحسین برای همسویی با قشر جوان جامعه تعبیر میکنند.
نخستوزیر دوران دفاع مقدس و نامزد انتخابات ریاست جمهوری نظرش را درباره دخالتهای دولتی در ورزش این چنین بیان کرد: «وقتی سیاست را بیش از اندازه در امور دخالت دهیم باید شاهد نتایج خلافی باشیم. ورزش، هنر و عرصههای فرهنگی از جمله این عرصهها هستند. من شعاری را در جمع اهالی فرهنگ و هنر مطرح کردم و آن شعار "دولت فرهنگی، فرهنگ غیردولتی" بود.»
او با بیان این که وقتی دولت در مسیر حرکتهای آمرانه قرار بگیرد نتیجهای جز تخریب در پی نخواهد داشت، ادامه داد: «دولت باید در ورزش بسترسازی کند و امکانات ورزش همگانی و ورزش قهرمانی را فراهم نماید ولی اگر بخواهد از این روزمره استفاده کند قطعاً نمیتوانیم ورزش سرافرازی داشته باشیم. دولت میتواند در زمینه ورزش و فرهنگ حمایت کند ولی نباید در این زمینهها دخالت و یا برخورد آمرانه کند چرا که در این صورت نتیجهای مشابه نتایجی که در دو، سه مسابقه اخیر در کشور ما به دست آمد، به دست خواهیم آورد.»
میرحسین که همراه با تیمهای سیاسی و اقتصادیاش با استفاده از محسن مهرعلیزاده، حسین راغفر و کمک گرفتن از چهرهای چون محسن صفاییفراهانی سعی دارد جایگاهی ویژه را در گفتمانش برای انتخابات به این پدیده عامهپسند اختصاص دهد با حمله به دخالتهای بیرویه احمدینژاد و مردان شاخص دولتش چون علی سعیدلو، مهرداد بذرپاش، مهدی هاشمی، محمد علیآبادی و مسعود زریبافان در حوزههایی که هیچ ارتباطی با حوزههای کاری شان ندارد، تمام بار ناکامیهای اخیر ورزش ایران را همان طور که عامه مردم به آن اعتقاد دارند بر گردن دولت انداخت.
این درحالی است که احمدینژاد هم که روزهایی سخت را در حوزه ورزش سپری میکند سرانجام با تغییرات در مشی برخورد با پدیده ورزش تصمیم گرفت تا از علی آبادی بخواهد کمتر رسانهای شود و رودرروی افکارعمومی قرار گیرد.
انتخاب قطبی هم گامی برای حرکت به سوی مردم بود. او البته برای دوره بعدی چنانچه به ریاست جمهوری برسد قصد دارد تا محمد علی آبادی را از سازمان ورزش به یکی از بخشهای عمرانی دولت ببرد. حبیب کاشانی مدیر موفق فصل قبل پرسپولیس جدیترین گزینه برای ریاست سازمان ورزش در دولت آینده احمدینژاد البته به شرط پیروزی او در انتخابات است.
کاشانی خود به طور ضمنی با تأیید این خبر از شانس بالایش برای حضور در ساختمان سئول سخن گفته است. این درحالی است که به عکس میرحسین و احمدینژاد، کروبی که تمام وقتش را صرف شعارهای اقتصادی و سیاسیاش کرده است، کوچکترین اظهارنظری درباره ورزش نمیکند.
حسین فرزند مهدی کروبی که دورهای مدیریت تیم بنیاد شهید را برعهده داشته و خسروی رئیس شاخه ورزش حزب اعتماد ملی شاید شاخصترین مهرههای ورزشی تیم کروبی هستند که چهرههایی شناخته شده نیستند و این کاندیدا نشان داده به جای توجه به ورزش، بازی انتخابات را در میدان جنجالهای سیاسی حامیان تندروی خود از گروههای رادیکال اصلاحطلب پی بگیرد و به شعار پرداختهای نقدیاش برای عامه مردم گام به میدان رقابت بگذارد.
نخستوزیر دوران دفاع مقدس و نامزد انتخابات ریاست جمهوری نظرش را درباره دخالتهای دولتی در ورزش این چنین بیان کرد: «وقتی سیاست را بیش از اندازه در امور دخالت دهیم باید شاهد نتایج خلافی باشیم. ورزش، هنر و عرصههای فرهنگی از جمله این عرصهها هستند. من شعاری را در جمع اهالی فرهنگ و هنر مطرح کردم و آن شعار "دولت فرهنگی، فرهنگ غیردولتی" بود.»
او با بیان این که وقتی دولت در مسیر حرکتهای آمرانه قرار بگیرد نتیجهای جز تخریب در پی نخواهد داشت، ادامه داد: «دولت باید در ورزش بسترسازی کند و امکانات ورزش همگانی و ورزش قهرمانی را فراهم نماید ولی اگر بخواهد از این روزمره استفاده کند قطعاً نمیتوانیم ورزش سرافرازی داشته باشیم. دولت میتواند در زمینه ورزش و فرهنگ حمایت کند ولی نباید در این زمینهها دخالت و یا برخورد آمرانه کند چرا که در این صورت نتیجهای مشابه نتایجی که در دو، سه مسابقه اخیر در کشور ما به دست آمد، به دست خواهیم آورد.»
میرحسین که همراه با تیمهای سیاسی و اقتصادیاش با استفاده از محسن مهرعلیزاده، حسین راغفر و کمک گرفتن از چهرهای چون محسن صفاییفراهانی سعی دارد جایگاهی ویژه را در گفتمانش برای انتخابات به این پدیده عامهپسند اختصاص دهد با حمله به دخالتهای بیرویه احمدینژاد و مردان شاخص دولتش چون علی سعیدلو، مهرداد بذرپاش، مهدی هاشمی، محمد علیآبادی و مسعود زریبافان در حوزههایی که هیچ ارتباطی با حوزههای کاری شان ندارد، تمام بار ناکامیهای اخیر ورزش ایران را همان طور که عامه مردم به آن اعتقاد دارند بر گردن دولت انداخت.
این درحالی است که احمدینژاد هم که روزهایی سخت را در حوزه ورزش سپری میکند سرانجام با تغییرات در مشی برخورد با پدیده ورزش تصمیم گرفت تا از علی آبادی بخواهد کمتر رسانهای شود و رودرروی افکارعمومی قرار گیرد.
انتخاب قطبی هم گامی برای حرکت به سوی مردم بود. او البته برای دوره بعدی چنانچه به ریاست جمهوری برسد قصد دارد تا محمد علی آبادی را از سازمان ورزش به یکی از بخشهای عمرانی دولت ببرد. حبیب کاشانی مدیر موفق فصل قبل پرسپولیس جدیترین گزینه برای ریاست سازمان ورزش در دولت آینده احمدینژاد البته به شرط پیروزی او در انتخابات است.
کاشانی خود به طور ضمنی با تأیید این خبر از شانس بالایش برای حضور در ساختمان سئول سخن گفته است. این درحالی است که به عکس میرحسین و احمدینژاد، کروبی که تمام وقتش را صرف شعارهای اقتصادی و سیاسیاش کرده است، کوچکترین اظهارنظری درباره ورزش نمیکند.
حسین فرزند مهدی کروبی که دورهای مدیریت تیم بنیاد شهید را برعهده داشته و خسروی رئیس شاخه ورزش حزب اعتماد ملی شاید شاخصترین مهرههای ورزشی تیم کروبی هستند که چهرههایی شناخته شده نیستند و این کاندیدا نشان داده به جای توجه به ورزش، بازی انتخابات را در میدان جنجالهای سیاسی حامیان تندروی خود از گروههای رادیکال اصلاحطلب پی بگیرد و به شعار پرداختهای نقدیاش برای عامه مردم گام به میدان رقابت بگذارد.