/Slider/data1/images/0.jpg "مکه")
/Slider/data1/images/1.jpg "کربلا")
/Slider/data1/images/00.jpg "کربلا")
/Slider/data1/images/2.jpg "نجف")
/Slider/data1/images/3.jpg "کاظمین")
/Slider/data1/images/4.jpg "سامرا")
اهداء «نشان درجه یک هنری» به «بهروز غریب پور» نشان از نفوذ یک جریان مرموز و مشکوک در پشت صحنه سیاستگذاری‌های فرهنگی دولت دارد؛ جریانی که هنوز ابعاد عملکرد و شناسنامه کامل آن افشا نشده و از قضاء می‌کوشد تا با سوءاستفاده از تابلوی اصول‌گرایی، پروژه کودتای ایدئولوژیک علیه انقلاب اسلامی را پیش ببرد
در مراسمی رسمی با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونان هنری و مطبوعاتی این وزارتخانه و سخنگوی وزارت امور خارجه از دو کارگزار پروژه «ناتوی فرهنگی» و «کودتای مخملی» تقدیر گشت و «نشان درجه یک هنری» به آنان اهداء شد. این نشان که در مراسم «عصری با هنرمندان» به «بهروز غریب پور» (مدیرعامل پیشین خانه هنرمندان و از شرکاء سیاسی رامین جهانبگلو و کیان تاجبخش) تعلق گرفت، یکی از بالاترین نشان‌های رسمی جمهوری اسلامی است.
یکی از شرایط دریافت نشان، کوشش در جهت «پیرایش جامعه از فرهنگ منحط بیگانه» و «گسترش فرهنگ غنی ایرانی- اسلامی» است و دارنده آن را از امتیازات ویژه‌ای برخوردار می‌کند. همچنین «نشان درجه یک هنری» به «مریم زندی» (عکاس ضدانقلاب و همکار رسانه‌های اپوزیسیون برانداز) نیز تعلق گرفت، اما زندی در پاسخ به دعوت‌نامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشت که این نشان را قبول نمی‌کند، چون جمهوری اسلامی دوستان و همکارانش (یعنی روزنامه‌نگاران جاسوس) را به زندان انداخته و اشتیاقی ندارد که چنین نشانی را در کارنامه‌‌اش داشته باشد! با این حال «بهروز غریب‌پور» با اجابت این دعوت، این نشان را دریافت کرد!
به گزارش صراط اهداء «نشان درجه یک هنری» به «بهروز غریب پور» در حالی صورت می‌گیرد که از سال 1385 نقش موثر وی در پروژه کودتای مخملی افشا شده است و همین افشاگری‌ها سرانجام به استعفای اجباری وی در سال 1386 از مدیریت عامل خانه هنرمندان ایران انجامید. غریب‌پور که در عصر اصلاحات، مشاور فرهنگی «غلامحسین کرباسچی» (شهردار تهران) و مدیر «فرهنگسرای بهمن» به شمار می‌رفت، سال‌ها در پوشش برگزاری برنامه‌های فرهنگی و هنری با سفارتخانه‌های کشورهای سوئیس، فرانسه، هلند، لهستان، چک و... ارتباطات گسترده‌ای داشت. از سال 1383 وی از «رامین جهانبگلو» (جاسوس تابلودار CIA) برای برگزاری جلسات سیاسی- فرهنگی در خانه هنرمندان دعوت کرد و این جلسات که گاهی با حضور سفیر لهستان برای تئوریزه کردن «استراتژی جنگ نرم» تشکیل می‌شد، تا هنگام بازداشت جهانبگلو نیز به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» ادامه داشت.
یکی از مهمترین اقدامات مشترک غریب‌پور و جهانبگلو دعوت از 3 تن از «رهبران کودتای مخملی اروپای شرقی» و یکی از جاسوسان آمریکایی-کانادایی به خانه هنرمندان بود. «الکساندر اسمولار» و «آدام میچنیک» (رهبران فروپاشی لهستان) به همراه «آگنش هلر» (از رهبران فروپاشی مجارستان) که اسناد جاسوسی آنان برای CIA سالهای پیش در رسانه‌های جهان منتشر شد، یکماه پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 به تهران آمدند و ضمن توهین به انقلاب اسلامی، در خانه هنرمندان پیرامون «گذار به دموکراسی» و شیوه دگرگون کردن نظام‌های سیاسی سخنرانی کردند. همچنین غریب‌پور سال‌ها امکانات خانه هنرمندان را به پیشبرد برنامه‌های «کیان تاجبخش» (عامل جرج سوروس و جاسوس CIA) اختصاص داد. تاجبخش با هماهنگی و همکاری مدیرعامل وقت خانه هنرمندان در اسفند 1383 از رییس مجلس سنای کشور هلند -که بودجه 15 میلیون یورویی برای براندازی جمهوری اسلامی را تصویب و تائید کرده- برای حضور در خانه هنرمندان دعوت کرد. تاجبخش در سال 1386 و 1388 دو بار بازداشت شد و به جاسوسی برای آمریکا اعتراف کرد و سرانجام در دادگاه حوادث پس از انتخابات مجرم شناخته شد.
با این همه، اهداء «نشان درجه یک هنری» به «بهروز غریب پور» نشان از نفوذ یک جریان مرموز و مشکوک در پشت صحنه سیاستگذاری‌های فرهنگی دولت دارد؛ جریانی که هنوز ابعاد عملکرد و شناسنامه کامل آن افشا نشده و از قضاء می‌کوشد تا با سوءاستفاده از تابلوی اصول‌گرایی، پروژه کودتای ایدئولوژیک علیه انقلاب اسلامی را پیش ببرد. از وزیر فرهنگ و معاونان وی که مواضع انقلابی دارند، انتظار ویژه می‌رود تا تسلیم این جریان نفوذی نشوند و نگذارند برخی عناصر معلوم‌الحال که بر مسند و مصدر کمیسیون فرهنگی دولت نشسته‌اند، آنان را ناخواسته به سوی لیبرالیسم فرهنگی و حمایت از کارگزاران پروژه ناتوی فرهنگی و جنگ نرم بکشانند.
روزنامه کیهان برای اولین بار طی سلسله مقالاتی از 3 سال پیش (خرداد 1386) به افشاگری‌های مستند و مفصل پیرامون پروژه کودتای مخملی در «خانه هنرمندان ایران» پرداخت که این افشاگری‌ها پس از 2 ماه سبب برکناری «بهروز غریب پور» شد. ابعاد تکان‌دهنده این افشاگری حتی سبب شد تا دادستان وقت کل کشور یکی از مشاوران ویژه خود را مامور رسیدگی به اقدامات براندازانه غریب‌پور کند. در پی این اقدامات، غریب‌پور نامه‌ای را به صورت خصوصی برای مدیرمسئول روزنامه کیهان ارسال کرد و کوشید تا نقش خود را در پروژه سیاه «ناتوی فرهنگی» کم‌رنگ سازد، اما روزنامه کیهان مجدداً طی مقاله‌ای 3 قسمتی (15 تا 17 مرداد 1386) به قلم پدرام ملک بهار (اسم مستعار فضلی‌نژاد در آن زمان) به بررسی جامع عملکرد «خانه هنرمندان ایران» و ارتباطات گسترده آن با محافل جاسوسی غرب و سفارتخانه‌های خارجی پرداخت.
موسسه کیهان سپس با انتشار کتاب «شوالیه‌های ناتوی فرهنگی» (نوشته پیام فضلی‌نژاد) - که طی 2 سال به چاپ سیزدهم رسید- اسناد و زوایای دیگری از پروژه‌ای با عنوان «مثلث شوم دولت اصلاحات» شامل «خانه هنرمندان ایران»، «دفتر پژوهش‌های فرهنگی» و «انجمن ایرانشناسی فرانسه» را منتشر کرد. پیش‌بینی‌های کیهان در آن سلسله نوشتارها در ماجرای فتنه سبز تحقق یافت و سرانجام «بهروز غریب‌پور» نیز علیرغم ادعاهای خود در نامه خصوصی‌اش به مدیرمسئول کیهان، به اردوگاه اپوزیسیون برانداز در هنگام انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 پیوست.
از آنجا که بر اساس رویه قانونی موجود، امکان استرداد نشان‌های دولتی پیش‌بینی شده است، انتظار می‌رود که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی زمینه استرداد «نشان درجه یک هنری» را از «بهروز غریب‌پور» فراهم آورد.
به گزارش صراط اهداء «نشان درجه یک هنری» به «بهروز غریب پور» در حالی صورت می‌گیرد که از سال 1385 نقش موثر وی در پروژه کودتای مخملی افشا شده است و همین افشاگری‌ها سرانجام به استعفای اجباری وی در سال 1386 از مدیریت عامل خانه هنرمندان ایران انجامید. غریب‌پور که در عصر اصلاحات، مشاور فرهنگی «غلامحسین کرباسچی» (شهردار تهران) و مدیر «فرهنگسرای بهمن» به شمار می‌رفت، سال‌ها در پوشش برگزاری برنامه‌های فرهنگی و هنری با سفارتخانه‌های کشورهای سوئیس، فرانسه، هلند، لهستان، چک و... ارتباطات گسترده‌ای داشت. از سال 1383 وی از «رامین جهانبگلو» (جاسوس تابلودار CIA) برای برگزاری جلسات سیاسی- فرهنگی در خانه هنرمندان دعوت کرد و این جلسات که گاهی با حضور سفیر لهستان برای تئوریزه کردن «استراتژی جنگ نرم» تشکیل می‌شد، تا هنگام بازداشت جهانبگلو نیز به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» ادامه داشت.
یکی از مهمترین اقدامات مشترک غریب‌پور و جهانبگلو دعوت از 3 تن از «رهبران کودتای مخملی اروپای شرقی» و یکی از جاسوسان آمریکایی-کانادایی به خانه هنرمندان بود. «الکساندر اسمولار» و «آدام میچنیک» (رهبران فروپاشی لهستان) به همراه «آگنش هلر» (از رهبران فروپاشی مجارستان) که اسناد جاسوسی آنان برای CIA سالهای پیش در رسانه‌های جهان منتشر شد، یکماه پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 به تهران آمدند و ضمن توهین به انقلاب اسلامی، در خانه هنرمندان پیرامون «گذار به دموکراسی» و شیوه دگرگون کردن نظام‌های سیاسی سخنرانی کردند. همچنین غریب‌پور سال‌ها امکانات خانه هنرمندان را به پیشبرد برنامه‌های «کیان تاجبخش» (عامل جرج سوروس و جاسوس CIA) اختصاص داد. تاجبخش با هماهنگی و همکاری مدیرعامل وقت خانه هنرمندان در اسفند 1383 از رییس مجلس سنای کشور هلند -که بودجه 15 میلیون یورویی برای براندازی جمهوری اسلامی را تصویب و تائید کرده- برای حضور در خانه هنرمندان دعوت کرد. تاجبخش در سال 1386 و 1388 دو بار بازداشت شد و به جاسوسی برای آمریکا اعتراف کرد و سرانجام در دادگاه حوادث پس از انتخابات مجرم شناخته شد.
با این همه، اهداء «نشان درجه یک هنری» به «بهروز غریب پور» نشان از نفوذ یک جریان مرموز و مشکوک در پشت صحنه سیاستگذاری‌های فرهنگی دولت دارد؛ جریانی که هنوز ابعاد عملکرد و شناسنامه کامل آن افشا نشده و از قضاء می‌کوشد تا با سوءاستفاده از تابلوی اصول‌گرایی، پروژه کودتای ایدئولوژیک علیه انقلاب اسلامی را پیش ببرد. از وزیر فرهنگ و معاونان وی که مواضع انقلابی دارند، انتظار ویژه می‌رود تا تسلیم این جریان نفوذی نشوند و نگذارند برخی عناصر معلوم‌الحال که بر مسند و مصدر کمیسیون فرهنگی دولت نشسته‌اند، آنان را ناخواسته به سوی لیبرالیسم فرهنگی و حمایت از کارگزاران پروژه ناتوی فرهنگی و جنگ نرم بکشانند.
روزنامه کیهان برای اولین بار طی سلسله مقالاتی از 3 سال پیش (خرداد 1386) به افشاگری‌های مستند و مفصل پیرامون پروژه کودتای مخملی در «خانه هنرمندان ایران» پرداخت که این افشاگری‌ها پس از 2 ماه سبب برکناری «بهروز غریب پور» شد. ابعاد تکان‌دهنده این افشاگری حتی سبب شد تا دادستان وقت کل کشور یکی از مشاوران ویژه خود را مامور رسیدگی به اقدامات براندازانه غریب‌پور کند. در پی این اقدامات، غریب‌پور نامه‌ای را به صورت خصوصی برای مدیرمسئول روزنامه کیهان ارسال کرد و کوشید تا نقش خود را در پروژه سیاه «ناتوی فرهنگی» کم‌رنگ سازد، اما روزنامه کیهان مجدداً طی مقاله‌ای 3 قسمتی (15 تا 17 مرداد 1386) به قلم پدرام ملک بهار (اسم مستعار فضلی‌نژاد در آن زمان) به بررسی جامع عملکرد «خانه هنرمندان ایران» و ارتباطات گسترده آن با محافل جاسوسی غرب و سفارتخانه‌های خارجی پرداخت.
موسسه کیهان سپس با انتشار کتاب «شوالیه‌های ناتوی فرهنگی» (نوشته پیام فضلی‌نژاد) - که طی 2 سال به چاپ سیزدهم رسید- اسناد و زوایای دیگری از پروژه‌ای با عنوان «مثلث شوم دولت اصلاحات» شامل «خانه هنرمندان ایران»، «دفتر پژوهش‌های فرهنگی» و «انجمن ایرانشناسی فرانسه» را منتشر کرد. پیش‌بینی‌های کیهان در آن سلسله نوشتارها در ماجرای فتنه سبز تحقق یافت و سرانجام «بهروز غریب‌پور» نیز علیرغم ادعاهای خود در نامه خصوصی‌اش به مدیرمسئول کیهان، به اردوگاه اپوزیسیون برانداز در هنگام انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 پیوست.
از آنجا که بر اساس رویه قانونی موجود، امکان استرداد نشان‌های دولتی پیش‌بینی شده است، انتظار می‌رود که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی زمینه استرداد «نشان درجه یک هنری» را از «بهروز غریب‌پور» فراهم آورد.
