" ابیار " اسم جمع "بئر " یعنی چاه است . امیر المومنین حضرت علی (ع) هنگام حضور در مدینه منوره چاههای بسیاری را حفر کردند و نخلستانهای بسیاری را کاشته و یا آباد نمودند ...از جمله چاه هایی که امیر المومنین (ع) با دستان مبارک خود اقدام به حفر آن کردند ، "ابیار علی " در شمال غربی مدینه منوره  است . به برکت همین چاهها این منطقه سرسبز ، و بخش بزرگی از سبزی و صیفی جات مدینه از آن تامین می شود که با پسوند "ابیار علی " در مدینه بفروش می رسد ، و جالب اینجاست که تولیدات این منطقه تقریبا اختصاصی آن است . به این معنی که امکان کاشت و برداشت آن در مناطق دیگر یا وجود ندارد و یا اگر هم ممکن باشد محصول آن کیفیتی را که مصحولات منطقه ابیار علی دارد ،‌ندارند .
نعنایی که در این منطقه کاشت و با آب این چاهها آبیاری می شود ، آن قدر خوشبو هست که قطع یقین دارم هیچ کجا مانند آنرا پیدا نخواهید کرد . آبی که از چاههای این منطقه تامین و درکارخانه های بسته بندی در بطری برای مصرف آماده می شود هم در مدینه منوره شهرت دارد.
این چاهها دردل زمین بسیار سخت منطقه که به نظر می رسد بیشتر رسی باشد و با وسایل آن روزگار حفر شده است و این فقط یک معجزه است که بعد از قرنها از حفر آنها ، چاهها هنوز هم پر آب هستند و بخش بزرگی از نیازهای مدینه النبی (ص) به آب هم از آن چاهها تامین می شود.

درگذشته و در کنار چاهها تعدادی شیر آب وجود داشت که امکان می داد زائران بتوانند با آن آب ، روح و جانی صفا دهند . وهابیون که با همه ی مظاهر اسلامی مخالفت می کنند ،‌ بااین امر نیز به مقابله پرداختند و ضمن مسدود کردن دسترسی عموم به چاهها و آب آن ، دور محوطه ای که چاهها در آن قرار دارند را ‌دیوار کشیدند . وهابیون برای تقلیل جایگاه این چاهها در باورها و نقش مولی علی (ع) در مدیریت امور جامعه و از جمله فراهم آوری زمینه های زندگی مردم ،‌ تا جایی که می توانسته اند برروی در و دیوار چهاردیواری یی که چاهها را با آن محصور کرده اند ، تابلوهایی به زبانهای مختلف و از جمله فارسی نصب کرده اند که تعلق چاهها به سازمان آب مدینه ! را نشان می دهد .
چاهها در منطقه ای قرار دارد که مسجد شجره میقات معروف مدینه النبی (ص) نیز در آن منطقه  واقع شده است .
بار قبل که به دیدن منطقه آمده بودم با گروهی از دانش جویان دانشگاههای کشور بود . آن بار دانشجویان مثل این بار حرف شنوی نکردند و آن چنان مشتاقانه از اتوبوس بیرون ریختند که حاج آقای مدنی مدینه شناس راهنمای آن بار ما ، کاری از دستش برنیامد و عملا تسلیم شرایطی شد که دانشجویان با ابراز احساسات بی نهایت نسبت به مولا امیر (ع) با ریختن آب چاهها به سر و روی خود و تبرک جستن نشان می دادند. آن بار دانشجویان برای آنکه مامور نگهبانی از چاهها اجازه ورود به محوطه را بدهد ،‌کلی به او انعام دادند . 
حاج آقا مدنی که جایش این بار کاملا خالی بود ، آن بار روضه مانندی خواند و از بی وفایی ها و نامردمی هایی گفت که در آن سالها بر مولا (ع)‌ رفت و  مولا بغض خود را در درون همین چاهها خالی می کرد . دانشجویان با شنیدن این روضه بسیار گریستند.
برروی چاهها اینک موتورآب نصب شده است و محوطه وسیع آنرا دیوار کشی و درخت کاری کرده اند . آب روستاهای منطقه از آبیار علی (ع)‌ تامین می شود و به علاوه گاهی که نیاز به آب بیبشتر برای جایی باشد ، با تانکر آنرا حمل می کنند.
در محوطه سبزی کاری شده است و به علاوه درخت " کنار"  که در خوزستان ایران بسیار می رود و نیز گیاه دارویی "صدر " فراوان درآن به چشم می آید . راهنما ( راوی ) این بار ما توضیح می دهد که سلفی ها هربار که زائران بخصوص ایرانی به زیارت می آیند ، با مامور نگهبانی چاهها بیشتر بدرفتاری می کنند و برمحدودیت ها نیز می افزایند .او لذا به توضیحاتش در همان حالی که اتوبوس در حرکت است ، ادامه می دهد و ما با عبور از مقابل زندان مدینه و با فاصله ای نه چندان زیاد از مسجد شجره ،‌راهی منطقه "حمرا الاسد "‌ می شویم که محل یکی از غزوات مهم درصدر اسلام بود.