صبح که از خواب بیدار شدم می خواستم قدری برای آقای کروبی در مورد مناظره شب قبلش بنویسم. حرفهایی از جنس دل و حرفهایی که می شود با یک امین ملت و یک دوست قدیمی زد، اما خیلی برایم سخت بود، نمی دانستم از کجایش شروع کنم. برای قدری تمرکز بیشتر و تمدد اعصاب، یکی از کاست های محمد اصفهانی را در ضبط گذاشتم تا بخواند، و او اینگونه می خواند: «واسه نونه، واسه نونه ، تا به کاراش تو بخندی ...» و من نوشته خویش را اینگونه آغاز کردم.
آن شب در جریان مناظره آقایان احمدی نژاد و کروبی ملت ایران مات و مبهوت شاهد شکستن و فروریختن یکی دیگر از یاران سابق حضرت امام بودند؛ هیچ کس نمی توانست باور کند که سودای ریاست بر ملت اینقدر عزیز باشد که فردی که همه او را به صداقت و سادگی و امانت می شناختند امروز با روی دوم سکه در میدان پربازدید رسانه ملی حاضر شود و چنان رفتار کند که ملت شریف ایران همه سوابق و خدمات او را با دیده یاس و ناامیدی مشاهده نمایند.
آن شب ملت ایران متحیر مانده بودند که بر آنچه می شنوند بخندند یا بگرید، و برای بسیاری از ملت ناگوار بود که باور کنند این همان کروبی مجالس سوم و ششم است که روزی یکی از سران سه قوه جمهوری اسلامی ایران محسوب می شد.
آن شب ملت شریف ایران قبل از خواب از خود می پرسیدند: چه بر سر ارزش ها و ارزشی های انقلاب آمده است که اینگونه بی منطق و حریصانه در پی تصدی پستی هستند که به اذعان سیاسیون ایرانی حتی کوچکترین شایستگی برای به دست آوردن آن ندارند؟ آیا این همان آرمان امام بود؟ یا اینکه انحرافی رخ داده است؟ چگونه می خواهند وارد مدیریت کلان مملکت شوند در حالی که از الفبای آن نیز مطلع نیستند؟ مگر می شود که کسی پستی را با استدلال این که کارشناس ها چنین می گویند و چنان می خواهند اداره کرد؟ پس استقلال رأی رئیس جمهور چه می شود؟ 
کاش آقای کروبی در این چهار سالی که از ناکامی دور اول حضورشان در صحنه انتخابات می گذشت، مثل برادر رضایی می رفتند و بر علم خود می افزودند تا امروز با دست پر و استدلال و منطق به میدان می آمدند و این شائبه را به وجود نمی آوردند که ملت ایران را اینقدر حقیر و بی فکر به حساب آورده اند که باز بی برنامه تر از دوره قبل و با تکیه به گفته کارشناسان پا به عرصه گذاشته اند. این کارشناسان اگر برنامه خوبی دارند چرا خودشان وارد عرصه نمی شوند و شما را بلندگوی عقاید خود کرده اند؟ آیا اینها می خواهند که ملت ایران گمان کند که عده ای قصد دارند از سادگی و صداقت مثال زدنی شما سوء استفاده کنند؟ شما به آقای احمدی نژاد می فرمودید کارشناسان شما به شما اطلاعات درستی نمی دهند، آیا یک بار نشد از خودتان بپرسید چقدر می توانم به امانت داری کارشناسانی که دور خودم جمع کرده ام اعتماد نمایم؟ از سوی دیگر نقطه ضعف و کاستی برای یک روحانی محسوب می شود که کس دیگری، بدیهی ترین نکات صرف و نحو را به او گوشزد نماید، کارشناسان قوی تری انتخاب نمایید، اگر تمام ایرادات شما به همین سستی باشند که علی الاسلام والسلام.
چگونه می شود که مهدی کروبی که زمانی در مجامع به استکبارستیزی شهره بود، امروز با همان لحن و صدا که مستکبران سخن می گویند در مقابل احمدی نژاد سخن می گوید، و به همان دلایلی که آنها می خواهند، او را محکوم می نماید؟ چه رخ داده است، پناه بر خدا یا نکند عده ای صداقت، پاکی و سادگی ایشان را به بازی گرفته اند؟ شاید هم حب ریاست چشمهای شان را بسته و مواضعشان را تغییر داده است؟
این بود آن تغییری که شما وعده اش را داده اید و شعار انتخاباتی خودتان قرار داده اید؟ تغییر از مواضع حضرت امام و ملت شریفی که در راه استکبارستیزی جوان هایش را به میدان جهاد و شهادت فرستاد؟ یا تغییر به هر قیمتی ؟
ملت ایران آن شب انتظار داشتند که یکی از یاران حضرت امام، در مقابل میلیون ها ایرانی که به صورت زنده او را مشاهده می نمودند با بیانی که باید در طول این سالها در مکتب حضرت امام فرامی گرفت، در مقام یک مخالف سیاسی سخن از نقد و انتقاد براند، نه اینکه در طول 45 دقیقه فرصتی که به وی برای دفاع از مواضعش داده شده بود فقط به فکر تخریب باشد. به فرض که ملت هوشیار ایران درایت خویش را از دست داده و جوگیر اتهاماتی که شما وارد کردید می شدند، فردا قیامت را چه می کردید؟ در دادگاه عدل الهی چگونه پاسخ می دادید؟ آیا به دست آوردن چند رأی آنقدر ارزش دارد که از آبروی دیرینه که با زحمت در این انقلاب جمع کرده بودید گذشتید و هیچ خط قرمزی را برای خود متصور نشدید؟ پس اخلاق چه می شود؟ فردا جواب نوه هایتان را که از شما در این رابطه خواهند پرسید چه خواهید داد؟ 
آقای کروبی مشورت گرفتن امری بسیار پسندیده است که در اسلام بسیار به آن سفارش شده است و مشورت گرفتن نشانه کمال و بلوغ عقل یک مرد است، اما امروز ملت ایران از شما می خواهد مشاورانتان را عوض کنید و تغییر را از خودتان شروع کنید تا همگان باور کنند که تغییر صرفا یک شعار انتخاباتی نیست. مشاورانتان را عوض کنید تا تقوایتان را که لازمه لباس مقدس روحانیت است زیر سؤال نبرید، و بعد از انتخابات حتما برنامه ای بریزید تا با ملت ایران آشتی نمایید و تمام آن جراحت هایی را که با حرفهای آن شبتان به قلوبشان وارد آوردید با تغییر رویه و عذرخواهی از ملت بزرگ ایران تسلی بخشید. ملت ایران همواره زحمات شما را در یاد خواهد داشت و حتما شما را خواهد بخشید.
دیروز عده ای می گفتند تخمه تهیه کنیم امشب آقای کروبی مناظره دارند، ملت ایران از شنیدن این حرفها قلبشان به درد می آمد، برایتان جای تعجب ندارد آنها که دور قبل به کاندیدا شدن شما می خندیدند و مسخره می کردند، امروز در ستاد شما جمع شده اند؟ ولی چه می توان کرد، که به فرموده مولا علی علیه السلام : هر کس که به مداخل سوء وارد شود متهم می گردد. تغییر را از خودتان شروع کنید و با خودسازی اسباب رضایت ملت ایران و خشنودی خداوند تبارک و تعالی را فراهم آورید.
اندکی با خود خلوت نمایید و به دور از جنجال و هیاهو یاد گذشته نمایید، شاید یاد گذشته و آنچه که در مکتب امام یاد گرفتید بتواند راهگشای آینده شما باشد. ملت ایران معتقد است که کروبی اینقدر شجاعت دارد که به خاطر اشتباهاتش مثل یک مرد واقعی عذرخواهی نماید.
و محمد اصفهانی همچنان می خواند«تو به کاراش نمی خندی...»