همه چیز روال طبیعی خود را داشت تا این که چندین بار وقتی آقای مهندس موسوی سیاست ها و روندهای اخیر کشور را مورد نقد قرار داد، مجری برنامه به وی تذکر داد که چون در غیاب آقای احمدی نژاد این نقدها صورت گرفته باید به آقای احمدی نژاد وقت مجزا داده شود، حال آن که وقتی آقای احمدی نژاد با شدت و حدت دوره های گذشته به ویژه دوران دفاع مقدس را مورد هجمه قرار داد، هرگز تذکری دریافت نکرده بود. با مشورت دوستان، دکتر محمدرضا بهشتی متن یادآوری به آقای مهندس در این رابطه را به همراه یادداشت دیگری مکتوب کرد.من متن را به استودیو بردم تا برای تحویل مهندس در اختیار مسئولان ذیربط بگذارم. وقتی دو یادداشت را تحویل دادم متوجه شدم که آقای دانشور که نماینده ی شورای سه نفره در استودیو بود یکی از یادداشت ها را نزد خود نگه داشت. پرسیدم چرا یادداشت را به مهندس نمی دهید؟ با برافروختگی هر چه تمام تر و با لحنی کاملاً توهین آمیز مدعی شد که مهندس سخنانش غیرقانونی است و من این یادداشت را به ایشان نمی دهم. سپس به خارج از استودیو آمد و در کمال ناباوری، در حالی که فریاد می زد برگه ی یادداشت مهندس را پاره کرد و به زمین کوبید. در این هنگام مسئول دفتر معاونت سیاسی سیما یادداشت پاره شده را به داخل استودیو برد تا به مهندس تحویل دهد، ولی باز هم این کار انجام نشد. طبق قانون نمایندگان هر کاندیدا حق دارند تا دو بار به وی یادداشت بدهند. احدی هم حق ندارد در این راه مانعی بتراشد یا یادداشت را بخواند یا دخل و تصرفی در آن کند. دانشور خارج از حیطه ی وظایف خود نه تنها یادداشت را خواند بلکه بدون اطلاع ما به زعم خود برای تاثیرگذاری منفی در روند مناظره آن را نزد خود نگه داشت و وقتی که ما متوجه موضوع شدیم با بی ادبانه ترین و پرخاشگرانه ترین روش موجود، اقدام به پاره کردن یادداشت و کوبیدن آن به زمین کرد. لابد دوستان او به خاطر این رفتار زشت و غیراخلاقی به او مدال خواهند داد! اما برای صدا و سیما و آقای ضرغامی که مدعی بی طرفی هستند این یک نقطه ی صد در صد تاریک و غیر قابل توجیه محسوب می شود.  ماجرا به همین جا ختم نشد. وقتی آقای مهندس پس از پایان مناظره از کوریدور استودیو به سمت در خروجی در حرکت بود فردی عصبی که حضورش در آن مکان بدون هماهنگی تقریبا ممکن نبود، در حالی که فریاد می زد سعی داشت خود را به مهندس نزدیک نماید. در این حین در تنگی کوریدور و در فشار جمعیت یک شیشه ی قدی در نزدیک ترین فاصله با مهندس فرو ریخت. برای ما باورکردنی نبود که چگونه صدا و سیما که باید نقطه ی امن کاندیداها باشد، تبدیل به چنین صحنه ای شده بود. یکی با پرخاش و فریاد یادداشت مهندس را پاره می کند ودیگری در محلی که کمتر کسی می تواند وارد شود به مهندس هجوم می آورد و همچون دعواهای خیابانی دری شیشه ای می شکند. از کوریدور که بیرون آمدیم آقای حیدری و پورحسین  دو مجری معروف تلویزیون کنار هم ایستاده بودند. پرسیدم چرا وقتی همه ی دوران جنگ غیر منصفانه زیر سئوال قرار گرفت هیچ یک از شما نگفتید که در غیاب مهندس نباید چنین حرف هایی زده شود، اما حالا که یک کاندیدا سیاست های جاری را مورد نقد قرار می دهد چندین بار تلاش کردید تا برای کاندیدای مدعی وقت اضافه ای فراهم نمائید؟ پرسیدم این دیگر چگونه رویکرد تمامیت خواهانه ای است که یادداشت مهندس را هم می خوانند، هم سانسور می کنند و هم پاره می نمایند. به این هم بسنده نکرده توهین کرده و فریاد هم می زنند.

به نظر می رسد تمام این اقدامات برای فرصت سازی فوق العاده و غیرقانونی برای آقای احمدی نژاد است. آن ها دم از عدالت می زنند اما به بی رحمانه ترین شکل ممکن از قدرت خود سوء استفاده کرده و کاندیدایی چون مهندس موسوی را با محدودیت مواجه می کنند و در مقابل برای دادن وقت اضافه به رقیب دست و پا می زنند! راستی آنان شعور ملت را به چند فرض می کنند؟ این رفتار بیش از آن که یک رفتار سازمانی باشد یک رفتار گروهکی توسط افرادی نا پخته و ناآشنا با هویت انقلاب است. به آنان باید حق داد که شخصیتی چون مهندس موسوی را نشناسند و دلایل حمایت دائمی امام ازد ایشان را ندانند. این روزها خوب می فهمم هشدارهای حضرت امام را نسبت به کسانی که از موسوی و دولتش انتقام گرفته و خواهند گرفت.