به گزارش آخرین نیوز، اعتماد نوشت: اخم کرده اند در راهروهای مجلس: وقتی می پرسی چه خبر؟ می گویند خبر هست اما به درد مردم نمی خورد. آرام آرام به همدیگر از اتفاق های جدیدی که در حوزه های انتخابیه شان دیده اند حرف می زنند: از وضع بد اقتصاد و معیشت گرفته تا… . اگر خبرنگاری بپرسد چرا کاری نمی کنید سری تکان می دهند و سکوت: کمی آن طرف تر اصولگرایان دوره می گیرند و با هم از آخرین سهم دادن و لیست انتخاباتی و حامیان فلانی و لابی های فلان جریان برای مجلس بعد تعریف می کنند. اگر سوال از وضع بد اقتصادی بپرسید احتمال اینکه واژه «سیاه نمایی» را بشنوید زیاد است، البته این روایت برای همگی صدق نمی کند اما اکثریت دارد.

 

محمدرضا تابش به عنوان رییس فراکسیون اصلاح طلب های مجلس شاید بیش از دیگر نمایندگان اصلاح طلب با پرسش های ارباب رجوع گرفته تا رسانه هایی مواجه می شود که می پرسند برای مردم نمی خواهید کاری بکنید؟ «اعتماد» در گفت وگویی با تابش از او درباره وضع اصولگرایان و نگاه شان به مردم می پرسد و اینکه ملت در چنین روزهایی چه حقی دارند؟ می گوید اصولگرایی که سه قوه و تمام قدرت کشور را در اختیار دارد، باید بیاید جواب مردم را بدهد، مردم گول اصولگرایان را نمی خورند و گفت با درآمد سالانه شش هزار دلار خیلی وضع شان نسبت به مردم دنیا خوب است: چون می بینند و مقایسه می کنند و دست آخر حرفش این است که تنها یک راه جبران مانده پس از شش سال: «خاضعانه از مردم معذرت بخواهید»، هر چند خودش هم تردید دارد، با یک معذرت مشکلات مردم یک شبه رفع شود.

جامعه شناسان اعلام نگرانی می کنند که مردم وضع معیشتی خوبی ندارند. شما اصلاح طلب هایی هستید که به هر حال حتی اگر سرتان در قدرت نباشد، بدنه تان در جامعه ریشه دارد، نمی توانید اصولگرایان را متوجه وضعیت واقعی مردم کنید؟
فکر می کنم بهترین توصیف برای اصولگرایان همین شعر باشد «ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند/ تا تو نانی به کف آری و به غفلت مخوری». مردم باهوشند، گرچه سکوت کرده اند اما ذهنیت شان این است که قدرت کشور در دست اصولگرایان است و لذا با تحت سیطره بودن هر سه قوه زیرنظر اصولگرایان این شعر در ذهن شان تجلی می شود. اصولگرایان بهتر است کمی وقت بگذارند و به این موضوع فکر کنند که حداقل مردم توقع شان این است که وقتی حکومت یکدست در دست آقایان است باید وضع معیشتی ملت خوب باشد، حالابه سایر وضعیت ها هم اگر کاری نداشته باشیم، اما متاسفانه وضعیت معیشتی هم خوب نیست. خب مردم هم حق دارند ناراحت باشند چرا که این نازل ترین حق شان است که بپرسند اصولگرایان چرا پاسخگوی آنها نیستند؟ آن هم وقتی آقایان در راس قدرت هستند و هر سه قوه را در دست دارند چرا باید آنها هر روز، وضع شان بدتر شود؟

اصولگرایان هر نوع گلایه مردم از وضع اقتصادی را متهم به سیاه نمایی می کنند، مردم چطور باید به سیاسیون کنونی حاضر در قدرت ثابت کنند که از شرایط راضی نیستند؟
درست است که درباره وضع کلی کشور پیشرفت های داشتیم اما این پیشرفت ها را در مقیاس پیشرفت های جهانی باید دید و سنجید. توقعات مردم را که نمی توانیم مدام پایین بیاوریم. باید به مردم حق بدهیم که همانند مردم سایر کشورها از مسوولان انتظار داشته باشند. واقعا نمی توانیم افتخار کنیم که درآمد سرانه مردم سالانه شش هزار دلار است و بگوییم عالی است: در حالی که کشورهایی که منابع غنی خدادادی ندارند و گاز و نفتی به عنوان سرمایه ملی ندارند، مردم شان درآمدهای بالای 15 هزار دلار تا 35 هزار دلار را دارند، آن وقت مردم ما با چنین سرمایه هایی در این وضع اقتصادی گرفتار شده اند. به هر حال وسایل ارتباط جمعی زیاد شده و دیگر نمی توان به مردم گفت همه دنیا شرایط خوبی ندارد و ما نسبت به دیگران در وضع خوبی زندگی می کنیم. آن دوران گذشته و مردم می بینند و خودشان قضاوت می کنند.

چطور باید به اصولگرایان ثابت کرد این موارد نیاز مردم است نه نق نق های سیاسی رقبایشان؟
دیگر هر انسان منصفی می داند ما باید با این درآمدهای ملی هنگفتی که داریم در وضع معیشتی مردم معجزه و کولاک می کردیم. قرار بود قدرت اول منطقه شویم در حالی که با این سرمایه هایمان می توانستیم یکی از قدرت های برتر دنیا هم باشیم اما متاسفانه هنوز قدرت برتر منطقه هم نیستیم. خیلی از کشورهایی که داعیه دار سرمایه داری جهانی هستند، در بسیاری از مواد اولیه محتاج ایران هستند از نفت و گاز گرفته تا فولاد و… . آنها چه کار کردند؟ برنامه ریزی مشخص دارند، مدیر متخصص در راس کار است و در تمام سطوح آدم های متخصص کار را در دست دارند. در تمام سطوح دموکراسی وجود دارد و مردم هر کاری را که حکومت گران انجام می دهند، رصد می کنند: نظارت بر حاکمانی که خودشان انتخاب می کنند و در هر جایی هم که خلاف میل شان رفتار می شود در پایان دوره این آزادی را دارند که دولت و هیات حاکم را تغییر دهند.

اصولگرایان می گویند پول نقد به مردم می دهند: توقعات مردم بالارفته است؟
واقعا اینکه ملت پرایدی سوار شوند و حقوق ته ماهی داشته باشند که به معنی وضع خوب اقتصادی نیست. کشورهای همجوارمان را نگاه کنیم. کشورهای توسعه یافته را نگاه کنیم. بند ناف 73 میلیون ایرانی را به دولت گره زدند. تمام کشور را یارانه بگیر کردند. کاش فقط پول هدفمند کردن یارانه ها را به مردم می دادند، سهم تولید را هم آوردند و خلاف قانون دارند بین مردم پخش می کنند تا مردم را برای مدتی کوتاه در این شرایط بد اقتصادی راضی نگه دارند؟ این راضی نگه داشتن به چه قیمتی است؟ سر همین ماجرای هدفمند کردن یارانه ها، ببینید چه طرح خوبی داشتیم و آنها با آن چه کار کردند؟ مثلاقرارمان این بود دست دولت از اقتصاد برچیده شود اما حالاببینند چه کردند؟ یا نفت می فروشیم و پول آن را می آوریم به مردم می دهیم. مردم هم راضی نیستند که این طور با آنها رفتار شود، جلوی این رفتارها را باید گرفت. هدفمند سازی امر خوبی بود اما به اهدافش پشت شد و نه از چابک سازی اقتصاد خبری شد نه از کاهش وابستگی اقتصادی به دولت: تولید و اقتصاد و… هیچ کدام محقق نشد. اگر این وضع بازار مالی امریکا و اروپا که خیلی خوشحالیم در این کشورها بد شده و در حال بدتر شدن هست به ایران هم تسری پیدا کند، نخستین پیامدش کاهش قیمت نفت است که همین الان هم خودش را نشان داده و در چنین شرایطی ما چطور می خواهیم 73 میلیون را یارانه یی بدهیم که از قضا عادت هم کرده اند و توقع شان گرفتن پول نقد از دولت شده است.

رسانه ها، سخنرانی ها و مصاحبه های اصولگرایان همگی درباره قدرت و سهم شان از حاکمیت کنونی و… است: امیدی می توان داشت که به فکر چنین مسائلی هم بیفتند؟
بیشتر وقت آقایان اصولگرا به منازعه و مناقشه می گذرد. مردم خودشان خوب می بینند چه خبر است. در موضوع کلان مدیریت دیگر لازم به توضیح نیست. مجلس و دولت که با هم نمی سازند: هرچند همه شان از یک جناح هستند.
این دعواهایشان با همدیگر عرصه را به مردم تنگ کرده است و مردم دیگر حوصله این دعواها را ندارند. ملت ولی نعمت ما هستند و حتما توقع دارند که برایشان خدمت صورت بگیرد نه اینکه آقایان مسوول بر سر قدرت و اختیارات و وظایف این طور با هم نزاع داشته باشند.

راه گریزی از این گردنه برای مردم مانده است؟
اصولگرایان فرافکنی نکنند، از پاسخگویی شانه خالی نکنند و حتی با خودشان آنقدر صادق باشند که بیایند در این دورانی که بر مسند قدرت بودند درباره کارهایی که اشتباه کردند خاضعانه از مردم عذرخواهی بکنند. مردم ما مردم کریم و بزرگواری هستند. اصولگرایان اگر می خواهند در عرصه سیاسی همچنان بمانند، عذرخواهی های زیادی به مردم بدهکارند.

عذرخواهی اگر انداختن تقصیر به گردن دیگری باشد برای مردم سودی دارد؟
بهتر است آقایان اصولگرا متوجه باشند که دیگر خیلی دیر شده و فرافکنی ها فایده یی ندارد. مسوولیت تمام وضع کنونی کشور بر عهده آنهاست. هشت سال است در کشور حاکم هستند و هر سه قوه را هم با افتخار در دست دارند: دیگر نمی توانند تقصیر را به گردن دیگری بیندازند. حرکات شان از حذف تبصره 3 قانون توسعه برنامه چهارم را در خاطر داریم. در دولت خاتمی گفتند که قیمت ها باید ثابت باشد و خاطرمان هست که جلوی مصوبه مجلس ششم را گرفتند و حالابعد از هشت سال بیایند به مردم جواب بدهند که چه کار کردند؟

فکر نمی کنید شما اصلاح طلب ها هم این دو سال به خاطر برخی اتفاق ها مراعات بیش از حد کردید و در برابر وضع کنونی مردم سکوت کرده اید؟ آیا به خاطر مردم نباید هشدارهای جدی تری به مسوولان می دادید؟
ببینید، چرا ما اصلاح طلب ها کم حرف می زنیم؟ ما که به عنوان منتقد وضع موجود باید بیشتر از همه معترض باشیم. موضوع همین است که ما به عنوان منتقد سعی می کنیم حرف های تخصصی بزنیم و انتقاد و اعتراض هایمان را از همین مجراهای باقی مانده قانونی اعلام کنیم.
دعوایی سر داشتن یا نداشتن قدرت نداریم: این روزها نگران وضعی هستیم که کشور را در بد شرایطی قرار می دهد. ما اقلیت مجلس سعی کردیم با اینکه منتقد بودیم با عقلانیت رفتار کنیم.
تند و تیز رفتار نکردیم با اینکه وضع کشور در برخی موارد خیلی بد است اما هیچ وقت طوری حرف نزدیم که دل مردم را خالی کنیم: سعی کردیم با آنهایی که قدرت را در انحصار دارند مدارا کنیم. بارها هم به اصولگراها گفتیم اگر بر سر قدرت با هم دعوا دارند، اختلاف هایشان را ببرند در مجامع خصوصی و محافل شخصی شان، چون واقعا نه مردم دوست دارند و نه علاقه مند هستند که بازی قدرت اصولگرایان و اختلاف های درونی شان را به تماشا بنشینند، وقتی اینقدر خودشان درگیری ذهنی و اقتصادی دارند.
این عقلانیت و متانتی که اصلاح طلب های امروز دارند باید الگویی شود برای اصولگرایانی که امروز دغدغه اول شان ماندن در قدرت است تا خدمت به ملت: آنها باید این روزها از آغاز هدفمند کردن جوابگو باشند تا امروز.