سایت فردا مطلبی به قلم حسین قربانزداه منتشر کرده است که به خوبی خشم مخالفان از استقبال پرشور مردم از دکتر احمدی نژاد را نشان می دهد.
ایشان در این مطلب گفته اند:مردمی بودن یعنی حل ریشه ای معضلات مردم نه درمان مقطعی به زور مسکن! مدیری مردمی ست که پشت در اتاقش کسی نباشد تا نیاز باشد برای هر فرد تحشیه ای بنویسد و سفارشی و ... نه اینکه اتفاقا مدیر علاقه ویژه ای به صف سازی داشته باشد و این شیوه مدیریت را مدل مدیریت مردمی بداند. مردمی بودن فقط قرار گرفتن در حلقه پر شور مردمی و مخاطب شعار های دلنشین مردم قرار گرفتن نیست مردمی بودن تنها به لباس مندرس پوشیدن و فریاد نوکری سر دادن نیست. مردمی بودن فقط سخن راندن برای خیل عظیم مردم نیست . مسوول و مدیر مردمی قولش نیاید به کار بلکه فعلش بود در شمار ! منکر گفتار می شود و امت کردار...
از آقای قربانزاده می پرسم شما مردمی بودن را در چه می دانید؟شاید شما مردمی بودن را در ساخت مجموعه های تفریحی تنها برای مناطق بالای شهر میدانید.
شاید شما مردمی بودن را در راه اندازی جشن هایی می دانید که نمونه آن را تنها در سواحل کشورهای عربی می توان یافت.
شاید شما مردمی بودن را در انجام اقدامات ضد فرهنگ اسلامی و ایرانی می دانید.
شاید شما مردمی بودن را در راه اندازی صدها سایت و وبلاگ و نشریه با سرمایه ای که مشخص نیست از کجا تامین می شودو فراموشی معضلاتی چون ترافیک، آلودگی محیطی و فوران موش ها، حفاری های غیر اصولی،ضعف حمل و نقل عمومی، بافتهای فرسوده می دانید.
شاید شما مردمی بودن را در بکارگیری اقوام در سازمان متبوعه با چند عنوان شغلی می دانید.
شاید شما مردمی بودن را در نصب صدها بنر در مسیر حرکت شهردار که با پول بیت المال تهیه شده است می دانید.
اما مردم ?مردمی بودن رئیس جمهور را در این چیزها نمی دانند آنها مردمی بودن را در فریاد نوکری سر دادن? پاسخ دادن به نامه ها و خواسته هایشان? در ساده زیستی و در تمام آن چیزهایی که شما از آن ترس دارید می دانند.
مردم چون احساس می کنند رئیس جمهورشان از جنس خودشان است ?چون احساس می کنند رئیس جمهورشان برای آنها و برای خواسته هایشان ارزش قائل است عاشقانه به استقبال او می روند .
اگر نمی توانید تمام واقعیت را درباره دولت بپذیرید ?لااقل در این مورد کمی انصاف داشته باشد و استقبال پرشور مردم از رئیس جمهور را زیر سوال نبرید.