خدا نکند خانواده‌ای درد بی‌درمان اعتیاد را بچشد و ببیند و کاری از دستش بر نیاید. خدا نکند خانواده ای دختر دم بخت داشته باشد و برادرش معتاد حرفه ای باشد. خدا نکند پدر خانواده ای که سالها با آبرو زندگی کرده گرفتار دام اعتیاد شود.

گره اعتیاد هر لحظه کورتر می شود؛ خانواده ها دست به کار شوند

خدا نکند خانواده‌ای درد بی‌درمان اعتیاد را بچشد و ببیند و کاری از دستش بر نیاید. خدا نکند خانواده ای دختر دم بخت داشته باشد و برادرش معتاد حرفه ای باشد. خدا نکند پدر خانواده ای که سالها با آبرو زندگی کرده گرفتار دام اعتیاد شود. خدا نکند لبهای نوجوان و جوانی به پایپ آشنا شود و عادت کند. خدا نکند کار به جایی برسد که زنی کفش‌های قدیمی شوهر معتادش را به خاطر اینکه همسایه ها فکر کنند او در منزل است شبها پشت در خانه بگذارد و روزها بردارد اما حتی سایه شوهرش را هم نبیند. خدا نکند مادری زندگی‌اش را ببازد تا یک گرم مواد مخدر بدست آورد. خدا نکند دختری به گریه های شب و روز مادرش چشم ببندد و در میان نگاه‌های ملتمسانه مادر که در ذهنش حاضر است پا در راهی بی انتها بگذارد، خدا نکند که بخوانیم پدر شیشه ای به خاطر توهم، دختر کوچک خود را آتش زد. خدا نکند بشنویم که مادر جوان به فکر اینکه حیوانی وحشی در خانه اش هست، چاقو به دست بگیرد و به دنبال دختر مظلومش بدود تا ... و هزاران خدای نکند دیگر.

هر کدام از این موارد هزاران حرف دارد. هزاران درد در داخل هرکدام خوابیده است. هزاران داد مظلومانه، هزاران فریاد کمک، هزاران درخواست دستگیری و هزاران دل شکسته.

فریادهایی از عمق جان گرفتاران و خانواده هایشان؛ اگر کمی با دقت به چهره شان نگاه کنید صدای آن را می‌شنوید.

حکایت عجیبی است؛ درد غریبی است و دنیایی پر از تلاطم.

روز به روز که می گذرد مار خوش خط و خال اعتیاد بیشتر و بیشتر جلوه می‌کند و قربانی می‌گیرد. اینکه مسئولان چقدر کار می‌کنند به کنار ولی گویی خانواده‌ها باید دست به کار شوند.

هنوز مانده که کار از کار بگذرد. البته اعتیاد و ساکنان کشتی آن مقصدی جز گرداب ندارند؛ در این دریای ظلمت، طوفان است و موج و در نهایت غرق‌شدن در آن.

قصه اعتیاد با همه دردسرهایش حل ناشدنی نیست. درست است که به گفته مسئولان مبارزه با مواد مخدر کشورمان سالانه 160 نفر وارد چرخه اعتیاد می شوند اما از وظایف مسئولان که عبور کنیم و البته مسئولیت سنگینی دارند و اینکه چقدر در این زمینه موفق بوده اند جای سوال دارد، نقش عمده ای از این مصونیت از اعتیاد بر دوش خانواده‌هاست. این خانواده ها هستند که فرزندان خود را تربیت می کنند و می توانند با یاددادن اصول 10 گانه مهارت‌های زندگی تا حد زیادی آنها را نسبت به این خطر خانمان سوز واکسینه کنند.

البته این موضوع که محبت والدین به فرزندان حلقه گمشده بسیاری از خانواده هاست و سرخوردگی‌های عاطفی عامل بسیاری از اعتیادهاست بحث اثبات شده ای است که والدین نسبت به فرزندان و همسران نسبت به هم در این زمینه وظیفه بزرگی برعهده دارند و تا حد زیادی می‌تواند مصونیت از اعتیاد ایجاد کند چرا که دختری که از محبت والدین و البته بیشتر، پدر و پسری که از محبت پدر و مادر و البته بیشتر،‌ محبت مادر پر شده باشد کمتر در دام می افتد چون نیازی نمی بیند.

اما آموزش این کلیدهای طلایی 10 گانه که قسمت عمده ای از آن به مسئولان آموزش و پرورش برمی گردد و قرار است کارهایی در این زمینه صورت گیرد می تواند توسط والدین نیز پیگیری شود و خود والدین آنها را به فرزندانشان انتقال دهند.

خودآگاهی، همدلی، ارتباط مؤثر، روابط بین فردی، تصمیم گیری، حل مسأله، تفکر خلاق، تفکر انتقادی، توانایی مقابله با هیجان و توانایی مقابله با استرس، 10 مهارتی است که می‌تواند تا حد زیادی از رفتن فرزندان به سمت اعتیاد جلوگیری کند.

در زیر شرحی کوتاه از هر کدام داده شده است که امیدواریم خانواده ها برای آموزش آن و انتقال آن به فرزندانشان تلاش کنند.