خداوند به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: «اگر تو نبودی، افلاک را خلق نمی کردم»؛ و رسول گرامی اسلام خطاب به حضرت زهرا علیهاالسلام فرمود: «اگر تو نبودی خداوند زمین و آسمان را خلق نمی کرد».

فاطمه زهرا سلام الله علیها سیدة نساء العالمین، بضعة الرسول و قرینة ولیّ الله، بانویی که در مباهله به حکم قرآن مجید، اختصاصِ شرکت داشت، و از اهل بیت علیهم السلام هم، یگانه بانویی بود که به مقام عصمت و طهارت چون پدر و همسر و فرزندانش آراسته بود، و در آن اجتماع که حتی امّ سلمه هم اجازه حضور نیافت و از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جواب «إنّکِ على الخیر» شنید، فقط یگانه بانویی که حضور داشت آن حضرت بود.

یکی از جلوه های شخصیت بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام خانه داری، همسرداری و پرورش فرزند و در یک کلمه «محوریت اصلی خانواده» است.

نقش زن منحصر به مادری نیست و زن در اسلام در بسیاری از مسائل اجتماعی همدوش مرد است اما «مادری ،مهمترین وظیفه و مقام و پست اجتماعی» است که باید در درجه اول وظایف و مقامات اجتماعی زن قرار گیرد

رسول خدا به هنگام ازدواج علی و فاطمه علیهماالسلام مسئولیت را بین آن دو تقسیم کرد، کارهای بیرون از خانه بر عهده علی علیه السلام و کارهای داخل خانه بر عهده فاطمه علیهاالسلام شد و جالب آنکه فاطمه از این تقسیم کار اظهار خشنودی کرد.

آن بزرگوار علی رغم شخصیت والای علمی و معنوی اش ـ که پس از رسول خدا جبرئیل امین به محضرش شرفیاب می شد ـ هرگز از خانه داری ابایی نداشت و «کار» در محیط خانه را «عار» نمی دانست.

از اینکه با تلاش و مجاهدت شبانه روزی نیازهای اعضای خانواده را برآورده سازد و دستانش در این راه پینه ببندد دریغ نمی ورزید چرا که آن را «عبادت» می دانست. از این رو توانست دوشادوش علی بن ابیطالب علیه السلام حرکت کند و فرزندانی را ترتیب نموده و به بشریت تقدیم کند که افتخار انسانیت اند. فرزندانی که هر کدام به تنهایی «الگویی» برای بشر دیروز و امروز و فردایند. بدون شک نقش فاطمه زهرا علیهاالسلام در پرورش چنین فرزندانی اگر بیشتر از علی بن ابیطالب نباشد کمتر نیست.

او بود که در غیاب علی علیه السلام که غالبا در میدان های جنگ در رکاب پیامبر می جنگید به تربیت فرزندان می پرداخت.


ترفندی پر زرق و برق

با کمال تاسف امواج دروغین «دفاع از حقوق زن» از دنیای غرب به جهان اسلام نیز رسیده و جوامع اسلامی را تحت تاثیر قرار داد. با انگیزه بهره کشی هر چه بیشتر بهره کشی از جسم زنان از یک سو و نیروی کار آنان به قیمتی ارزان از سوی دیگر، سرمایه داران بی وجدان غربی را بر آن داشت تا زنان را از محیط خانه و خانواده به اجتماع بکشانند و چون انگیزه اصلی قابل ابراز و علنی کردن نبود به ناچار در زرورقی از «حقوق زن» پیچیدند تا زرق و برق آن فریبنده باشد و افراد ظاهربین را بفریبد. متاسفانه این ترفند کارگر افتاد و زنان را به محرومیتی مضاعف گرفتار کرد.
نقش زن منحصر به مادری نیست و زن در اسلام در بسیاری از مسائل اجتماعی همدوش مرد است اما «مادری را مهمترین وظیفه و مقام و پست اجتماعی» است که باید در درجه اول وظایف و مقامات اجتماعی زن قرار گیرد

کسی که باید در محیط خانه «نقش محوری» را ایفا کند و «بانوی خانواده» و «مادری دلسوز و فداکار» برای فرزندان باشد، به «کارگری مفت و مجانی» و توسری خور در کارگاه ها و کارخانه ها و زیردست کارفرمایان و «مانکنی فریبنده» در بارها و کاباره ها و «عروسکی بزک کرده» در کوچه و خیابان تبدیل شد.

ظهور انقلاب اسلامی در قلب خاورمیانه عزت و شخصیت زن مسلمان را به او بازگرداند. زنان به برکت اسلام هویت واقعی خود در کشوری که همه چیزش غربی شده بود باز یافتند. با بازگشت به هویت و فرهنگ اصیل خود در صف مقدم مبارزه با استعمار و استثمار قرار گرفتند و الگوی زنان عالم شدند.

اما نباید از کنار این واقعیت تلخ عبور کرد که هنوز آن امواج دروغین در جامعه ما قربانی می گیرد. بر اثر تبلیغات غربیان و واگو کردن آن توسط غربزدگان، «خانه داری» که معنای واقعی آن هسته مرکزی «تعلیم و تربیت» و کانون «صفا و صمیمت» بوده، در میان طیف وسیعی از بانوان ارزش خود را از کف داده است. عده ای گمان می کنند «اشتغال زن در بیرون خانه» یک ارزش است و «خانه داری» ضدارزش.


در حالی که «اشتغال برای زنان» در صورتی یک ارزش است که زن بتواند در کنار مسئولیت اصلی خود از عهده آن برآید.

زنی که نقش محوری خود را در محیط خانه و خانواده که کانون «مهر و محبت و عاطفه» است به خوبی ایفا می کند و نیاز روحی و روانی همسر و فرزندانش را برآورده می سازد چنانکه بتواند مسئولیتی را نیز در اجتماع برعهده بگیرد البته یک ارزش است و باید از او تقدیر کرد.

اما زمانی که به بهای «اشتغال» خانه و خانواده قربانی می شود، همسر و فرزند به حال خود رها می شوند، حقوق اعضای خانواده فدای خواسته های شخصی خود می گردد. مسئولیت خود را در قبال فرزندی که به دنیا آورده اند فراموش می کنند و حتی برای حفظ موقعیت شغلی خود حاضرند خانه و خانواده را متلاشی کنند نه تنها شایسته تکریم نیستند بلکه جامعه حق دارد آنان را مواخذه کند.
نقش زن در اسلام

بدون شک نقش آفرینی بانوان در محیط خانه و خانواده بسیار مهمتر از اشتغال و حضور اجتماعی است هر چند بانوان بسیاری هستند که می توانند این دو نقش را به صورت هماهنگ و متعادل با یکدیگر جمع کنند ولی نمی توان انکار کرد که جمع بین این دو از توان بسیاری دیگر خارج است.

در مورد چنین افرادی بدون تردید نقش نخست در اولویت است زیرا سرنوشت اعضای دیگر خانواده بالاخص فرزندان به این حضور بستگی دارد. یک مادر نمی تواند و نباید به خاطر دلبستگی به اشتغال حقوق فرزندش را که تکلیفی است برعهده مادر نادیده بگیرد و او را به حال خود رها سازد.
کسی که باید در محیط خانه «نقش محوری» را ایفا کند و «بانوی خانواده» و «مادری دلسوز و فداکار» برای فرزندان باشد، به «کارگری مفت و مجانی» و توسری خور در کارگاه ها و کارخانه ها و زیردست کارفرمایان و «مانکنی فریبنده» در بارها و کاباره ها و «عروسکی بزک کرده» در کوچه و خیابان تبدیل شد

استاد شهید مرتضی مطهری از اینکه «مقام و وظیفه مادری از طرف مادران و حقوق مادری از نظر فرزندان و از نظر علمای اجتماع در عصر ما تحقیر و ناشناخته شده» اظهار تاسف می کرد و با یادآوری اینکه نقش زن منحصر به مادری نیست و زن در اسلام در بسیاری از مسائل اجتماعی همدوش مرد است اما «مادری را مهمترین وظیفه و مقام و پست اجتماعی» می دانست که باید در درجه اول وظایف و مقامات اجتماعی زن قرار گیرد. 

این متفکر اسلامی بر این باور بود که «شناختن فلسفه مادری بستگی دارد به اینکه ما جنبه های اجتماعی و فردی مادری را از لحاظ طبیعی یعنی از لحاظ تاثیر مادری در مادر و در فرزند و از جنبه های اجتماعی یعنی از جنبه تاثیر مادر در بهبود نسل و یا فساد آن و در تربیت روح فرزندان به واسطه عواطف فوق العاده مادری بشناسیم و برای مهر مادری که از تمام مهرهای جهان ممتاز است حکمت و فلسفه قائل شویم و آن حکمت و فلسفه را منحصر به رشد دادن جسم فرزند ندانیم بلکه برای آن جنبه عمومی و اجتماعی قائل شویم و آن را مقدمه ای برای پرورش عاطفی روح فرزند در اجتماع بدانیم». (یادداشتهای استاد مطهری، ج 7، صص 30ـ29)

آیا به راستی می توان از نقش مادری با این همه آثار و برکاتی که دارد به سادگی صرفنظر کرد و آن را فدای اشتغال یا هر مسئولیت دیگری نمود !

بسیاری از ناهنجاری های اخلاقی و اجتماعی در جوانان و نوجوانان این مرزوبوم علی رغم ایمان و اعتقاد مذهبی پدران و مادران معلول بی توجهی آنان به وظایفی است که در قبال فرزندانشان برعهده دارند. پدر یا مادر که به کوچکترین بهانه ای و برای رسیدن به امیال و آرزوهای خودخواهانه خود کانون خانواده را از هم می پاشند و نسبت به سرنوشت همسر و فرزندانشان بی تفاوتند نباید از سوی اجتماع و دولت به حال خود رها شوند. ایفای نقش خانوادگی یک تکلیف است تکلیفی که اجتماع باید آن را از اعضای خانواده مطالبه کند.

واقعیت این است که پس از پیروزی انقلاب علی رغم بازیافتن شخصیت زن مسلمان بر مقام مادری زن و نقش محوری او در خانواده جفا شده «مادری» و «همسری» تحقیر شده و یا لااقل با ارزشهای دیگر همنشین نشده است و چنین فضایی زیبنده جامعه اسلامی نیست که حضرت زهرا علیهاالسلام را الگوی خود می داند.

روز ولادت آن حضرت را روز زن نامیدن و در حاشیه آن به نقش مادران توجه کردن و با گل و شیرینی و خرید کادو از آنان تقدیر کردن تنها قدمی کوچک در این زمینه است.

آری،تنها به اظهار اینکه الگوی ما فاطمه زهرا و زینب کبری علیهماالسلام است اکتفا نباید کرد، بلکه باید در عمل نشان داد که ما پیرو آنان هستیم.