وظیفه ما در زمان غیبت مانند وظیفه در زمان حضور امام معصوم (علیه السلام) است. گرچه آن حضرت از نظر ما غایب است، اما به ما اشراف و آگاهی دارد و بر اعمال و رفتار ما ناظر است. 

بنابراین، تمام وظایفی که قرآن مجید و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و ائمه معصومین (علیهم السلام) برای یک فرد مسلمان تعیین و بیان فرموده اند در زمان غیبت نیز متوجه ما است که البته همه این وظایف را می توان در یک جمله خلاصه کرد و گفت بزرگ ترین وظیفه شیعیان در عصر غیبت انتظار فرج و ظهور دولت جهانی حضرت مهدی (عج) است.

اما با عنایت به این که انتظار فرج یک شعار نیست، بلکه یک فرهنگ است و مجموعه ای از وظایف و تکالیف است که باید عملی شود تا یک فرد، منتظر حقیقی مولا و امام خود باشد. ما در این جا به طور خلاصه به بخشی از آنها اشاره می کنیم:

هدیه برای امام زمان (علیه السلام)

از جمله وظایف شیعیان آن است که هدایایی به محضر امام زمانشان تقدیم دارند . منظور از هدایا، هدایای مادی نیست که مثلاُ برای امام یک دست لباس بخرند ، بلکه مقصود از هدیه اعمال صالحه است از قبیل : قرائت قرآن . حج، طواف، زیارت قبور ائمه معصومین (علیهم السلام) به نیابت از آن حضرت و سرانجام هر کار خیری که از انسان سر زند می تواند آن را به محضر امام هدیه کند.

‌توبه

گرچه توبه در هر عصر و زمانی ممدوح و مورد توجه و لازم بوده است، ولی در عصر غیبت اهتمام به آن دلیل اینکه از جمله اسباب غیبت حضرت گناهان ماست، مورد توجه یشتر قرار گرفته است و اساساً اگر میخواهیم امام زمان ظهور کند باید از گناه و ‌آلودگی پاک باشیم. زیرا با ظهور امام گنه کاران از میان برداشته می شوند، چون آلودگان نمی توانند در اطراف امام جمع شوند، بلکه در مقابل امام قرار می گیرند.

رعایت ادب

به این معنا که شیعیان، حضرت مهدی علیه السلام را به نام صدا نزنند، بلکه با القاب شریفه، مانند حجت، قائم، مهدی، صاحب الزمان و امثال آن خطاب کنند .

‌اظهار علاقه

یکی از وظایف نه تنها علاقه شدید و محبت قوی نسبت به آن حضرت است، بلکه اظهار علاقه و شوق دیدار لازم است .

ذکر فضایل ومناقب

یکی از وظایف این است که انسان در هر جا و به هر مناسبتی که سخنی از امام زمان به میان آورده می شود، از فضایل، مناقب، معجزات، کرامات و آثار وجودی او بگوییم.

‌اظهار حزن

یک شیعه شیفته، دائم از فراق مولایش در غم و اندوه به سر می برد ، به گونه ای که وقتی با او ملاقات کنی او را به طوری بیابی که چیزی را از دست داده و محزون است . وقتی از او سوال شود که چرا ناراحتی . به گونه ای بفهماند که چگونه ناراحت نباشد عبدی که مولایش از او روی گردان است .

شرکت در جلسات آن حضرت

انسان وقتی به کسی علاقه مند باشد دلش می خواهد در همه جا و از همه کس سخن نغز و دلپذیر از محبوبش بشنود و هر جا سخن ازمحبوبش باشد شرکت کرده و گوش فرا دهد ، لذا بر یک شیعه امام عصر لازم است هر جا جلسه ای تشکیل می شود که سخن از فضایل و مناقب آن حضرت گفته می شود ، حضور یابد و از فضایل امامش بشنود .

‌تشکیل جلسات

نه تنها در جلساتی که دیگران تشکیل می دهند شرکت کند ، بلکه خود نیز اقدام به تشکیل جلسات برای آن حضرت نماید و از خطبا و گویندگان برای بحث در مورد آن حضرت و ذکر فضائل و مناقبش دعوت کند .

ایجاد زمینه برای آمدن امام زمان (علیه السلام)

منظور از ایجاد زمینه صرفاً آمادگی شخصی نیست که هر فردی موظف باشد خود را در بعد عقیدتی، اخلاقی و عملی آماده سازد، بلکه مقصود آن است که افراد صالح و ذی نفوذ، مانند مراجع تقلید و دانشمندان، خطیبان و صاحبان قلم، دست به یک اقدام اصلاحی در جامعه بزنند و مردم را با تبلیغات از خطر دشمنان آگاه کرده و به آثار وجودی امام زمان و بیان زندگی سعادتمندانه و شرافتمندانه در عصر ظهور توجه دهند و آنها را مهیا و آماده سازند و به تعبیر نظامی در آماده باش کامل نگه دارند، چرا که هر ساعت امام زمان (علیه السلام) ظهور کرد آنان آماده باشند یعنی سردمداران باید طوری عمل کنند که جامعه از هر جهت (عقیدتی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، نظامی و اقتصادی ) آماده ظهور حضرت و تشکیل حکومت واحد جهانی و اجرای فرامین دینی به طور کامل باشد. این چیزی است که در حدیثی از پیامبر اکرم (صل الله علیه و اله) در مورد ملل شرق به آن اشاره شده است، چنانکه فرمود: مردمی از مشرق زمین قیام می کنند و زمینه ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) را فراهم می سازند .

البته منظور این نیست که قبل از ظهور حضرت، مردم آنچنان صالح شوند که دیگر گرد هیچ گناه و خلافی نگردند تا گفته شود که دیگر چه نیازی به آمدن حضرت است . بلکه ممکن است مردمی از لحاظ دینی یک زندگی صالح نداشته باشند ولی از لحاظ فکری و جهات دیگر آمادگی برای پذیرش یک حکوکت صالح را داشته باشند. مثل اینکه مردم ایران در طول مدت 15 سال تبعیدی امام خمینی آمادگی پذیرش حکومت اسلامی و فرامین او را پیدا کردند. و امام آمد در حالی که قبلاً در بین این مردم بود .