عزیزان من! قرآن نور است و حقیقتاً دل و روح را روشن مى‏ کند. اگر با قرآن انس پیدا کنید، مى‏ بینید که دل و جان شما نورانى مى‏ شود. به برکت قرآن بسیارى از ظلمات و ابهام ها از قلب و روح انسان زدوده مى ‏شود. آیا این بهتر نیست؟ «یخرجهم من الظّلمات الى النّور». به ‏وسیله‏ ى قرآن است که خداى متعال مى ‏فرماید: «الله ولىّ الّذین آمنوا یخرجهم من الظّلمات الى النّور». به برکت قرآن است که انسان از ظلمات اوهام، اشتباهات، خطاها و غلط ها، به نور هدایت راه پیدا مى ‏کند. قرآن، کتاب معرفت است. ما در زمینه‏ ى زندگى، در زمینه‏ ى آینده، در زمینه‏ ى تکلیف کنونى، در زمینه‏ ى هدف از بودن و در بسیارى از زمینه‏ هاى دیگر، خیلى از مسائل را نمى‏ دانیم. بشر مشحون به جهالت‏ هاست و قرآن براى انسان معرفت مى ‏آورد.
قرآن کتاب نور، کتاب معرفت، کتاب نجات، کتاب سلامت، کتاب رشد و تعالى و کتاب قرب به خداست. ما این خصوصیات را چه وقت از قرآن به دست مى‏ آوریم؛ برادران عزیز؟ همین که قرآن را در جیبمان بگذاریم کافى است؟ اینکه در هنگام سفر، از زیر قرآن رد شویم کافى است؟ امروز من مى ‏گویم، این که ما در جلسه‏ ى تلاوت قرآن شرکت کنیم کافى است؟ این که حتى قرآن را با صداى خوش تلاوت کنیم یا تلاوت خوش را بشنویم و از آن لذّت ببریم کافى است؟ نه. چیز دیگرى لازم دارد. آن چیست؟ آن تدبّر در قرآن است. باید در قرآن تدبّر کرد. خودِ قرآن در موارد متعدد از ما مى‏ خواهد که تدبّر کنیم. عزیزان من! اگر ما یاد گرفتیم که با قرآن به صورت تدبّر، انس پیدا کنیم، همه‏ ى خصوصیاتى که گفتیم حاصل خواهد شد. ما هنوز خیلى فاصله داریم؛ پس باید پیش برویم.

سخنان مقام معظم رهبری در جمع جامعه قرآنی کشور1374