باز هم مسعی مثل همیشه پر ازدحام ...

از باب اسماعیل وارد شدم ...

لحظاتی رو ، روبروی  مسیر  مسعی ایستادم ، فوج فوج ، انسان ، سیاه و سفید ولی همه با لباس احرام ، وقتی زیر نور سبز می رسند ، هروله می کنن ...

باید دوید !

دنبال آب !

مث هاجر !

واسه اسماعیل!

نکنه دویدنای ما مسلمونای قرن 21م واسه سیراب کردن اسماعیل نباشه !

اسماعیلی که خدا دستور ذبحش رو خواهد داد !

اسماعیلی که هم برای امتحان ما ! هم امتحان هاجر ! هم برای آزمون بزرگ ابراهیم ، الان نیاز به آب داره!

تشنه اس!

داره پاشنه های پاشو به زمین می کوبه !

می شونی...

ناله هاشو ...

ضجه هاشو ...

آب آب گفتنشو ...

بدو...

آب اونجاس ...

نه اونورو نگاه کن ، آب اونطرفه ...

اسماعیل داره فریاد می زنه !

بله !

من ...

تو...

ما ...

الان باید بریم دنبال آب...

و ای کاش زمزم جاری شود ...

لبخندهای هاجر را خدا به ما هدیه دهد...

و شادی اسماعیل را !