پیامبر اکرم بزرگوارترین فرد قبیله خود بود.(1) امام علی علیه السلام در نهج البلاغه میفرماید: پس به پیامبر پاکیزه ... اقتدا کن که ... مایه فخر و بزرگی است، برای کسی که خواهان بزرگواری است.(2)
هرگز به خاطر خودش از کسی انتقام نگرفت.(3)
با نوشیدنی افطار میکرد و غذای سحرش هم نوشیدنی بود .
انس میگوید: پیامبر گاهی شربتی میخورد که هم افطارش محسوب میشد و هم سحرش . چه بسا آن نوشیدنی شیر بود و یا شربتی که در آن نان خیسانده میشد . شبی آن را برای رسول خدا مهیا کردم؛ پیامبر دیر کرد. گمان کردم منزل یکی از دوستانش دعوت است؛ پس آن را خوردم . پس از ساعتی پیامبر آمد . از بعضی همراهانش پرسیدم جایی افطار کرده یا دعوت بوده است . گفتند نه افطار کرده و نه جایی دعوت بوده است . آن شب را به گونهای گذراندم که فقط خدا میداند؛ از این اندوه که پیامبر آن شربت را بخواهد. اما او آن شب را گرسنه خوابید و گرسنه [روز بعد] روزه گرفت . تا این لحظه نیز درباره آن سخنی نگفته و چیزی نپرسیده است.(4)