امام رضا(ع) در جریان دیداری که حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) با ایشان داشتند در پیامی شیعیانش را از دو موضوع مهم آگاه می‌کنند؛ یکی نفوذ شیطان صفتان در صفوف پیروان اهل بیت (ع) و در مخاطره قرار گرفتن کیان تشیع؛ و دیگری، اختلافات داخلی و مشاجرات لفظی بیهوده و تفرقه آفرین، که راه را برای نفوذ و سلطه نااهلان فراهم می‌گردانده و نیروهای یاران اهل بیت (ع) را در مسیر دفع و نابودی قرار می داده است!.

ماجرای دیدار امام رضا(ع) با حضرت عبدالعظیم از چه قرار بود؟

حضرت عبدالعظیم (ع) که هم اکنون در شهر ری ایران مدفون هستند روایت می‌کند، مولایم امام رضا (ع)، برای من پیام فرستاد و فرمود: سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو، راهی را برای نفوذ و تسلط شیطان بر خود باز نگذارند، آنان را به راست­گویی در سخن و ادای امانت وادار کن و همچنین به آنان دستور بده، در مسایل پوچ و بیهوده بحث و جدال را ترک نموده و سکوت اختیار کنند و باز به آنان دستور بده، به سوی هم روی آورند، با هم معاشرت کنند و به دیدار یک­دیگر رفته، ارتباط برقرار نمایند؛ زیرا این عمل موجب تقرب و محبوبیت نزد من می‌گردد!

ای عبدالعظیم! دوستان و یاران من نباید، وقت خود را صرف مخالفت و سرکوبی هم­دیگر نمایند. من با خود عهد کرده‌ام، هر کس مرتکب

این­‌گونه اعمال مخرب و هستی سوز شود، و حتی یکی از دوستان مرا مورد خشم و ناراحتی قرار دهد، از خدا بخواهم، او را در دنیا گرفتار سخت‌ترین عذاب­‌ها کند و در آخرت نیز از زیانکاران باشد!

این مطلب را هم، برای آنان توضیح بده که، خداوند نیکوکاران آنها را آمرزیده و از بدکاران آنها هم در گذشته است، مگر کسانی که شرک آورده یا موجب تجاوز و اذیت به یکی از اولیاء و دوستان من شده، یا عداوت و کینه آنان را در دل داشته باشند؛ زیرا چنین گناهانی را پروردگار نمی‌آمرزد، مگر این­که از کار زشت خود بازگشت واقعی نمایند و آن را جبران کنند، وگرنه روح ایمان از قلب آنان می‌رود و از دایره ولایت ما خارج می‌شود و از آن بهره‌ای نخواهد برد، و بدان­که من، از آثار شوم چنین گناهان و لغزش­‌های خطرناکی به خدا پناه می‌برم!1

1. شیخ مفید، اختصاص، ص 241

انسانها به گونه ای آفریده شده اند که بر اساس اداره ی خود هر کاری که بخواهند انجام می دهند ...

حال این اراده در مسیر حق و حقیقت باشد و یا خدای نکرده در مسیر باطل ، توان انسان در تحقق آن تفاوت چندانی ندارد...

اراده ی انسانها در مسیر باطل  نیز  غالبا بر اساس افکار و اعتقادات نا صواب و به منظور تامین نیازها و تمایلات نفسانی  اعم از جاه طلبی  و ... شکل می گیرد!

بر اساس مطلب فوق، اگر انسان یا انسانهایی  برای بار اول در مسیری باطل توانستند اراده ی خود را محقق سازند و عوامل بازدارنده معنوی ، قانونی ،عرفی ، اجتماعی و ... نخواست یا نتوانست یا در ا ثر تسامح و تساهل تعلل کرد در برخورد و رسوا سازی آنها ، طبعا بر این توان خود غره خواهند شد و با پشتوانه ی تجربه ی پیشین ، اراده ای سنگین تر و وسیع تر در همان مسیر باطل را می توانند  ترسیم نموده و  مصمم به تحقق آن گردند...!!!

برای مطلب فوق مصداق بیان کنید...؟؟؟

در قرآن مجید امور زیادى به عنوان اسباب مغفرت و از بین رفتن گناهان معرفى شده است که به قسمتهائى از آن ذیلا اشاره مى شود:
1 - (توبه ): یا ایها الذین آمنوا توبوا الى الله توبة نصوحا عسى ربکم ان یکفر عنکم سیئاتکم : (اى کسانى که ایمان آورده اید به سوى خدا باز گردید و توبه خالص کنید امید است خداوند گناهان شما را ببخشد) (تحریم - 8).
2 - ایمان و عمل صالح : و الذین آمنوا و عملوا الصالحات و آمنوا بما نزل على محمد و هو الحق من ربهم کفر عنهم سیئاتهم : (کسانى که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و نیز به آنچه بر محمد (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) نازل شده است ایمان آوردند آیاتى که حق است و از سوى پروردگارشان مى باشد خداوند گناهان آنها را مى بخشد) (محمد - 2).
3 - تقوى : ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا و یکفر عنکم سیئاتکم : (اگر تقواى الهى پیشه کنید خداوند براى تشخیص حق از باطل به شما روشن بینى مى دهد، و گناهانتان را مى بخشد) (انفال - 29).
4 - هجرت و جهاد و شهادت : فالذین هاجروا و اخرجوا من دیارهم و اوذوا فى سبیلى و قاتلوا و قتلوا لاکفرن عنهم سیئاتهم : (کسانى که هجرت کنند و از خانه و وطن خود رانده شوند و در راه من آزار بینند و پیکار کنند و مقتول گردند گناهانشان را مى بخشم ) (آل عمران - 195).
5 - انفاق مخفى : ان تبدوا الصدقات فنعما هى و ان تخفوها و تؤ توها الفقراء فهو خیر لکم و یکفر عنکم من سیئاتکم : (اگر انفاقهاى خود را در راه خدا آشکار سازید خوب است و اگر آن را پنهان دارید و به فقرا بدهید به سود شما است و از گناهانتان مى بخشد) (بقره - 271).
6 - دادن قرض الحسنة : ان تقرضوا الله قرضا حسنا یضاعفه لکم و یغفر لکم : (اگر به خداوند قرض الحسنه دهید آن را براى شما مضاعف مى کند و شما را مى آمرزد) (تغابن - 17).
7 - پرهیز از گناهان کبیره که موجب آمرزش گناهان صغیره است : ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم : (اگر از گناهان کبیره که از آن نهى شده اید اجتناب کنید گناهان صغیره شما را خواهیم بخشید (نساء - 31).
به این ترتیب درهاى مغفرت الهى از هر سو به روى بندگان باز است که هفت در آن در بالا به استناد هفت آیه قرآن ذکر شد، تا از کدامین در وارد شویم و چه خوبتر که از هر در وارد شویم .

منبع : تفسیر نمونه

بر روی دست ماندن این بارها، بس است

غیر از تو ، رو زدن به خریدارها ، بس است

 در لطف تو ، تحمل آه فقیر نیست

فیاض را ، صدای گرفتار ها ، بس است

 این نفس مانع است ، خودت برطرف نما

بین من و تو، چیدن دیوارها ،بس است

 من بندگی ز ترس جهنم نمی کنم

بنده شدن بخاطر اجبارها ، بس است !

 خیلی گناه می کنم و توبه می کنم

دیگر بس است ، اینهمه تکرار ها ، بس است

 این بار را بخر ، که دگر راحتم کنی

بیهوده رفتن سر بازارها، بس است

 تو سفره را برای همه پهن می کنی

در مهربانی تو همین کارها، بس است

 ما را بهشت هم نبر ، اما قبول کن

لبخند تو برای گنه کارها ، بس است